Ζητείται οργή

                  Βρέθηκα στην Κύπρο, για 1η φορά στη ζωή μου τις τελευταίες μέρες, κυρίως λόγω των γεγονότων. Μάλιστα κυρίες και κύριοι: Μια χώρα διαλύεται και μαζί της, όλες οι προοπτικές της για ευημερία στο μέλλον, και όλα αυτά για 5-6 δις ευρώ. Σημειώστε εδώ ότι η Ελλάδα έχει πάρει κάπου 250 δις ως τώρα σε βοήθεια. 

                   Είναι σχεδόν βέβαιο ότι κανείς δεν πρόκειται να ξαναεμπιστευτεί τις τράπεζες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο ένας από τους 2 πυλώνες της οικονομίας της Μεγαλoνήσου κατέρρευσε οριστικά και αμετάκλητα. Από εδώ και στο εξής οι Κύπριοι έχουν να περάσουν πολύ δύσκολες μέρες. Ήδη άρχισαν οι απολύσεις, οι περικοπές μισθών και η αβεβαιότητα. Άκουγες 20 απολύσεις στην τάδε εταιρία, 50% μείωση μισθών στην άλλη, άλλοι δεν ήξεραν αν θα πληρωθούν, άλλοι πως και να πληρωθούν, οι λογαριασμοί τους ήταν στη Λαϊκή τράπεζα, οπότε δεν ήξεραν αν και τι θα πάρουν και πάει λέγοντας...       

             Από το παράδειγμα της Κύπρου μπορούν να βγουν μερικά ασφαλή συμπεράσματα: Κατ' αρχήν ο καπιταλισμός επισήμως κατέρρευσε. Όταν δε σου επιτρέπεται να πάρεις δικά σου χρήματα από την τράπεζα, σίγουρα αυτό δεν είναι ίδιον της ελεύθερης αγοράς κεφαλαίων, η οποία είναι σαφές ότι δεν υφίσταται πια ούτε στη θεωρία ούτε στην πράξη. Είμαι βέβαιος ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα ονομάζει αυτή την περίοδο κάπως αλλιώς - θα βρεθεί κάποιο όνομα να την αντιπροσωπεύει οπωσδήποτε.  Πάντως είναι σαφές ότι όταν βρίσκεσαι σε μια ευαίσθητη περιοχή του πλανήτη και έχεις και ορυκτό πλούτο, δε μπορείς να βασίζεσαι σε επενδυτικές τράπεζες - είναι πολύ ευάλωτες σε ανοίγματα και παιχνίδια προκειμένου να χάσεις την ανεξαρτησία σου και να αναγκαστείς να δώσεις τους πόρους τζάμπα - βλέπε Χαλκιδική και Eldorado Gold στην Ελλάδα. 

                    Κατά δεύτερον, υπάρχει μεγάλη ευθύνη της ΕΕ και των μηχανισμών της - όπως και του ΔΝΤ αν και λιγότερο - για αυτή την τραγωδία, ίση με τις ηγεσίες και τους θεσμούς της Κύπρου. Τόσο η κυβέρνηση Χριστόφια, όσο και η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου  κοιμόντουσαν ύπνο βαθύ όταν μέσω PSI στην Ελλάδα έχαναν οι κυπριακές τράπεζες πάνω από 4 δις ευρώ. Ούτε συζήτηση δεν έγινε για διεκδίκηση τους από την ΕΕ και την ελληνική Τρόικα. Αυτό δεν είναι πολιτική - είναι τραγικό λάθος, το οποίο αν είχε αποφευχθεί ίσως τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί τελείως διαφορετικά. Το ρητορικό ερώτημα για τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς είναι: Δεν ξέρανε ότι θα υπάρξει πρόβλημα στην Κύπρο μετά το ελληνικό κούρεμα του 2011; Τα συμπεράσματα δικά σας...Και σε καμιά περίπτωση δεν έχω στόχο να κατηγορήσω την Ελλάδα με αυτά που λέω εδώ, το αντίθετο μάλιστα, κατηγορώ τους Κύπριους και Ευρωπαίους ηγέτες. 

                   Τέλος όμως γεννιούνται και μεγάλες απορίες: Που είναι η οργή αυτού του λαού; Υπάρχει; Κρύβεται; Πως εκφράζεται; Πως δέχτηκαν οι Κύπριοι έτσι την καταστροφή, ως σημάδι της μοίρας; Που είναι τα επεισόδια; Που είναι τα γιαούρτια και τα γιουχαϊσματα σε πολιτικούς και τραπεζίτες; Που είναι οι σπασμένες, καμένες τράπεζες; Που είναι έστω τα συνθήματα στους τοίχους; Δε μπορώ να πιστέψω ότι ένας ολόκληρος λαός δεν ενδιαφέρεται όχι για εθνική κυριαρχία, αξιοπρέπεια και όλα τα συναφή, αλλά για τον κόπο του με τον οποίο μάζεψε χρήματα και έκανε ανάλογα ανοίγματα. Τόσο ένοχοι νιώθουν οι Κύπριοι για το σύστημά τους; Τόσος "ρεαλισμός" πια;

                     Η μόνη φωτεινή στιγμή της παραμονής μου στον νησί της Αφροδίτης ήταν όταν τα σχολιαρόπαιδα βγήκαν αυθόρμητα την Τρίτη το πρωί από τις τάξεις τους για να διαμαρτυρηθούν και να φωνάξουν ενάντια στην κατάσταση. Παιδιά 14 έως 18 χρονών, τα οποία δε φταίνε σε τίποτα και δε δέχτηκαν να πληρώσουν το τίμημα αδιαμαρτύρητα. Έφτασαν έξω από το κοινοβούλιο βρίζοντας τους πολιτικούς τους και το τραπεζικό σύστημα της χώρας τους. Παράλληλα όμως με συνθήμα το "Μέρκελ είσαι πουτάνα" και πανό που έγραφαν "Τρόικα out" έδειξαν έστω και με γηπεδικό, χουλιγκάνικο τρόπο, ότι καταλαβαίνουν τι γίνεται.

                    Περιμέναμε λοιπόν τους μαθητές για να δούμε λίγο παλμό, λίγο σφυγμό, λίγο θυμικό τέλος πάντων στη Λευκωσία. Οι έφηβοι έβαλαν τα γυαλιά στους μεγαλύτερους, ξεφτιλίζοντας τους γονείς τους που παραμένουν στον καναπέ. Πέραν όμως αυτού, οι Κύπριοι εξακολούθησαν σε μεγάλο βαθμό να μην αντιδρούν παρά αποσπασματικά και... εκλεπτυσμένα. Έδειχναν επίσης να μην καταλαβαίνουν ακριβώς τι συμβαίνει. Σαν έναν ασθενή που έχει καρκίνο και νομίζει ότι είναι μια ημικρανία που μπορεί να περάσει με παυσίπονα. 

                          ΚΥΠΡΙΟΙ ΞΥΠΝΑΤΕ! Δε μπορώ να βρω άλλη λέξη να σας πω, εκτός απ' το ότι ΣΑΣ ΓΑΜΗΣΑΝΕ, κι εσείς κάθεστε και κοιτάτε! Τι κοιτάτε ρε! Βγείτε έξω και σπάστε τα όλα, αρχίζοντας από όλες τις τράπεζες και συνεχίζοντας με όλου όσους βίασαν το μέλλον των παιδιών σας. Αλλιώς εσείς θα φταίτε που δεχτήκατε αδιαμαρτύρητα ένα νέο 1974, και το πνίξιμο του οικονομικού Αττίλα. 

Υστερόγραφο: Πέρασα και λίγο από τα κατεχόμενα. Άλλος πλανήτης, απόλυτη ησυχία αυτό τον καιρό στη βόρεια πλευρά της Λευκωσίας. Απίθανα τα συναισθήματα που ένιωσα βλέποντας την τελευταία διχοτομημένη πόλη της Ευρώπης. Όπως μου είπε ένας Γερμανός φίλος: "Λευκωσία - μία πόλη 2 εθνικότητες..."