Πέρα από το να καταγγείλω το προφανές για έναν άνισο πόλεμο και για τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού από την Ισραηλινό απαρτχάιντ, πρέπει να πω ότι δεν έχω ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον τωρινό πόλεμο στη Γάζα. Είμαι απόλυτα βέβαιως ότι τόποτα καλό δε μπορεί να βγει από αυτή τη σύρραξη για κανέναν από τους 2 λαούς. 

                                            Δεν υπάρχει σχεδόν καμιά πιθανότητα το Ισραήλ να επιχειρήσει να ανακαταλάβει τη λωρίδα της Γάζας. Αντίθετα, συγκρούσεις όπως η τωρινή που ξεκίνησε ουσιαστικά την Τετάρτη (14 Νοεμβρίου) ενισχύουν μιλιταριστικές οργανώσεις όπως η Χαμάς. Επίσης, δεν υπάρχει σχεδόν καμιά πιθανότητα οι τυφλές ρουκέτες που εξαπολύουν η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ να μπορούν να πιέσουν  το Ισραήλ σε οποιουδήποτε τύπου υποχώρηση. 

                                               Η σύγκρουση φαίνεται πως εξυπηρετεί μόνο τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Βενιαμήν Νετανιάχου και την κυβέρνηση του. Ο "Bibi" προσπαθεί να ενισχύσει το προφίλ του ενόψει των Ισραηλινών εκλογών του Ιανουαρίου - ακριβώς όπως  επιχείρησε και ο προκάτοχός του Εχούντ Ολμέρτ στην προηγούμενη εισβολή το Δεκέμβριο του 2008, πριν ο ίδιος χαθεί από το πολιτικό σκηνικό, λόγω σκανδάλων.  

                                         Εκτός από το εσωτερικό μέτωπο όμως, ο Νετανιάχου προσπαθεί να πετύχει μ' ένα σμπάρο...τρία τρυγόνια. Κατά πρώτον, οι επιθέσεις γίνονται λίγο αφότου ο Παλαιστίνιος Πρόερδος Μαχμούντ Αμπάς ανακοίνωσε ότι θέλει να  αναβαθμιστεί η Παλαιστίνη σε κράτος παρατηρητή στον ΟΗΕ.  Ποιος θα μπορούσε να ψηφίσει υπέρ στις 29 Νοεμβρίου - ημερομηνία επίσημης αίτησης - εάν εκατοντάδες πύραυλοι εκτοξεύονται από τη Λωρίδα της Γάζας, που φτάνουν μέχρι και το Τελ Αβίβ;

                                              Κατά δεύτερον, ο Νετανιάχου θέλει να...τεστάρει τα νερά με την Αίγυπτο και το νέο της Πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι. Ο πόλεμος στη Γάζα είναι μια πολύ μεγάλη πρόκληση για το νέο καθεστώς της Αιγύπτου, όμως δεν πιστεύω ότι...θα το σηκώσουν το γάντι.  Τέλος, η ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ θέλει να στείλει ένα μήνυμα στους Αμερικανούς.  Το μήνυμα λέει πως ακόμα κι αν ο Ρόμνεϋ δεν κατάφερε να εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ - όνειρο απατηλό του Νετανιάχου - το Ισραήλ θα κάνει ότι θέλει, χωρίς να περιμένει άδεια, είτε για να βομβαρδίσει τη Γάζα, είτε για να χτίσει νέες παράνομες κατοικίες στη Δυτική Όχθη και στην ανατολική Ιερουσαλήμ. Περιττό είναι βέβαια να πω ότι εάν οποιοδήποτε άλλο κράτος έπραττε αυτά που πράττει το Ισραήλ θα είχε δεχθεί ήδη ΝΑΤΟϊκές επιθέσεις.  

                                             Αφού σχεδόν όλοι είναι σίγουροι πως ο Ομπάμα και ο Μόρσι δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα απολύτως για την επίθεση στη Γάζα, κι ότι το θέμα κρατικής υπόστασης της Παλαιστίνης παίρνει απλά ακόμα μια αναβολή, δεν υπάρχει απολύτως κανένα γεωπολιτικό ενδιαφέρον σε αυτή τη Μεσανατολική σύγκρουση. Δεν πρόκειται να ακολουθήσω τα γεγονότα του πολέμου με το ίδιο πάθος όπως σε αντίστοιχους πολέμους του παρελθόντος, γιατί αυτό είναι κάτι που θα εξυπηρετούσε μόνο το "Bibi" . Δε θέλω να πάρω μέρος στο παιχνίδάκι του, το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο εκατοντάδων, ίσως και χιλιάδων αθώων ανθρώπων, μεταξύ των οποίων ήδη είναι και κάποιοι Ισραηλινοί. 

                                              Το μόνο που θέλω να κάνω είναι μια παράκληση προς τους Ισραηλινούς Εβραίους πολίτες. ΜΗΝ ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΕΤΕ ΤΟ ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ. Αξίζετε κάποιον καλύτερο. Αξίζετε πολιτικούς που να θέλουν ειρήνη στη Μέση Ανατολή - κι όχι πιόνια του μιλιταριστικού λόμπι, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να προκαλούν τον πόλεμο, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν τεράστια κοινωνικά προβλήμματα που πνίγουν τους πολίτες, όπως η ανεργία οι τιμές των σπιτιών και η ακρίβια. 



Υστερόγραφο: Κάποιοι πιστεύουν ότι το Ισραήλ προσπαθεί να σύρει το Ιράν σε αυτή τη σύγκρουση. Είμαι βέβαιος ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί καθώς όσο καραγκιόζης κι αν είναι ο Αχμαντινετζαντ, δε θα πέσει σε μια παγίδα που είναι τόσο εμφανής...

GreekRagnaroker

                       *Με αφορμή το άρθρο του left.gr με τίτλο: "Το ΚΚΕ και ο Μήτρογλου" (http://www.left.gr/article.php?id=13094)
                         Είναι σαφές ότι το ΚΚΕ απεχθανεται το ΣΥΡΙΖΑ και του επιτίθεται πολύ περισσότερο απ' ότι σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να  εκμεταλλευτεί αυτό το γεγονός φυσικά, καθώς μια συσπείρωση του ΚΚΕ θα έριχνε το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι όλα όσα λέει το Περισσός είναι αίολα και αβάσιμα. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ μια επαναστατική αντισυστημική δύναμη; Κι αν θέλουν να λένε οι οπαδοί του ότι είναι, αυτό από που προκύπτει; Από την αντιμνημονιακή του ρητορική; Εκτός από την εκλογική του δύναμη έχει καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να κοινητοποιήσει κόσμο προς μια πραγματικά επαναστατική διαδικασία, ή μήπως δίνει την εντύπωση ότι έχει όλες τις λύσεις στο τσεπάκι και με το που θα βγει στην κυβέρνηση θα τα λύσει όλα; Στις 40 μέρες ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, δεν άλλαξε απόψεις 40 φορές, κάνοντας συνεχείς κωλοτούμπες σε 1002 θέματα, από το αν θα υπάρξει ακύρωση ή επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, μέχρι το αν η Ελλάδα θα μείνει ή θα φύγει από το ΝΑΤΟ. 
                     Αν το ΚΚΕ είναι ο Μήτρογλου, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Ντιόγκο, ο οποίος δεν παίζει ποτέ, αλλά όλο λέει πως άμα μπει μέσα...τρέμε Άρσεναλ...

                        Παρακολούθησα με πολύ προσοχή και τα 3 ντιμπέιτ μεταξύ του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και του ρεπουμπλικανού υποψηφίου Μιτ Ρόμνεϊ, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της προεκλογικής εκστρατείας στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Αρχικά πίστευα ότι ο Ομπάμα παρά το ότι δεν επιβεβαίωσε τις περισσότερες ελπίδες ολόκληρης της ανθρωπότητας κατά την τελευταία τετραετία, θα έκανε έναν υγειινό περίπατο. Όμως τελικά διαψευστηκα, όπως αποδεικνύεται καθώς είναι πολλά και περίπλοκα τα συμφέροντα που υποστηρίζουν το Ρόμνεϊ. 

                                   Είναι γνωστό πως ο Αμερικανός πρόεδρος, δεν πέτυχε ούτε στον τομέα της εργασίας, ούτε σε αυτόν της "πράσινης ανάπτυξης" όπως την έλεγε κάποτε και ο Γιώργος Παπανδρέου κάποτε, ενώ η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου ακόμα αγκομαχεί  χωρίς να έχει βρει τα πατήματά της. Όμως ο Ομπάμα κατάφερε να κάνει μια σημαντική αλλαγή στο άθλιο αμερικανικό σύστημα υγείας, την οποία θέλει να ολοκληρώσει, απέσυρε τα αμερικανικά στρατεύματα από το Ιράκ και έβαλε χρονοδιάγραμμα αποχώρησης από το Αφγανιστάν. 

                                  Με λίγα λόγια η μιλιταριστική διάθεση του προέδρου, ήταν...ακριβώς αντίθετη από του προκατόχου του Τζωρτζ Μπους. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό θέμα κατά τη γνώμη μου. Άκουσα πολλές φορές το ρεπουμπλικανό υποψήφιο να λέει ότι δεν έχει διάθεση ούτε να επιτεθεί στο Ιράν, ούτε να εμπλακεί στρατιωτικά στον εμφύλιο της Συρίας. Όμως μιλάει πολύ πιο επιθετικά απ' ότι ο Ομπάμα  για το ρόλο που πρέπει να διαδραματίσουν οι Αμερικανοί στη Μέση Ανατολή, και βεβαίως δε θέλει να υπάρξουν περικοπές στις στρατιωτικές δαπάνες της χώρας. 

                                        Παρατηρούμε βεβαίως ότι οι Ισραηλινοί υποστηρίζουν το Ρόμνεϊ πολύ περισσότερο απ' ότι τον Ομπάμα, οι οποίοιμ είναι οι πρώτοι που θα ήθελαν μια επέμβαση στο Ιράν...χτες.  Παρατηρούμε επίσης ότι ο Ρόμνεϊ υποστήριξε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της Αμερικής είναι...η Ρωσία, γυρίζοντας μας στην καλτ δεκαετία του 80' και στο ψυχροπολεμικό της κλίμα. Άλλωστε οι ρεπουμπλικανοί είναι αυτοί οι οποίοι επέκριναν τους δημοκρατικούς επειδή απέσυραν το δήθεν αμυντικό πυραυλικό σύστημα από την Πολωνία.  

                    Η Ρωσία και η Κίνα είναι οι πιο μεγάλοι υποστηρικτές του Προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία, έχοντας μπλοκάρει πάμπολες φορές την πιθανότατα ξένης απευθείας επέμβασης στον εμφύλιο. Πέρα από την κριτική για την υποστήριξη τους σε ένα καθεστώς που έχει σκοτώσει περισσότερους Άραβες απ' όσους το Ισραήλ σε ολόκληρη την ιστορία του, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι αποδεικνύουν και ότι εκείνοι έχουν δυναμώσει, αλλά και ότι οι ΗΠΑ δεν αποτελούν πλέον τόσο ισχυρή δύναμη όσο στο παρελθόν. 

                            Όπως όλοι ξέρουμε, κάθε οικονομική κρίση στους τελευταίους αιώνες τελειώνει μ' έναν πόλεμο, κι έχω την εντύπωση ότι ο...κατάλληλος άνθρωπος για αυτή τη δουλειά είναι ο Μιτ Ρόμνεϊ. Μπορεί να λέει ότι δε θα ήθελε πόλεμο, όμως για να πω την αλήθεια, δεν έχω λόγο να τον πιστέψω. Εάν κανείς συνδυάσει τα παραπάνω στοιχεία μπορεί να δει ότι μια πιθανή εκλογή του, την Τρίτη (6 Νοεμβρίου) θα μπορούσε να φέρει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα επέμβαση στο Ιράν, δήθεν για να σταματήσει το πυρινικό του πρόγραμμα, αλλά και στη Συρία, δήθεν για να σταματήσει τον αιμοσταγή Άσαντ - και λέω και στα 2 δήθεν, γιατί πολύ απλά αυτές θα ήταν προφάσεις για να ακολουθήσει τις εντολές του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, αλλά και της κυβέρνησης Νετανιάχου. 

                                 Μια τέτοια εξέλιξη στην έκρυθμη Μέση Ανατολή θα μπορούσε να φέρει τα εξής 2 σενάρια. Το...καλό σενάριο είναι να έχουμε ένα νέο Ιράκ, ίσως και πιο δύσκολο ακόμα - δηλαδή: έναν μακροχρόνιο πόλεμο, με πολύ ισχυρή αντίσταση, που θα έφερνε δυσαρέσκεια στο Σιιτικό μουσουλμανικό κόσμο. Κάτι που θα μπορούσε να επαναφέρει  το αρνητικό κλίμα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, το οποίο είχε σχεδόν εκμηδενιστεί την τελευταία 4ετία, αλλά και να τονώσει τις αντιδράσεις ενάντια στο Ισραήλ. Επίσης δε θα μπορούσαμε να αποκλείσουμε την ενδεχόμενη αύξηση των λεγόμενων "τρομοκρατικών" επιθέσεων ενάντια σε οποιαδήποτε χώρα συμμετάσχει στον πόλεμο. 

                                   Το δεύτερο σενάριο, που είναι και το πιο εφιαλτικό, εμπεριέχει την πιθανότητα η Κίνα και η Ρωσία να εμπλακούν στην πιθανή αυτή στρατιωτική διαμάχη, υπέρ φυσικά του Ιράν ή/και της Συρίας. Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να επιφέρει  τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο, και δυστυχώς να συμπεριλάβει ακόμα και τη χρήση  πυρηνικών όπλων, με απρόβλεπτες συνέπειες. 
    
                                     Προσέξτε, δεν υποστηρίζω ότι δεν υπάρχει πιθανότητα μιας τέτοιας εμπλοκής σε περίπτωση εκλογής του Μπαράκ Ομπάμα. Ούτε βεβαίως ότι η πιθανότητα πυρηνικού πολέμου είναι πολύ μεγάλη. Σε κάθε περίπτωση όμως, μια κυβέρνηση ρεπουμπλικανών δίνει πολύ μικρότερη προοπτική ειρήνης, και το ρίσκο ενός ακόμα παγκοσμίου είναι τεράστιο...

                                 Αντί υστερόγραφου, θέλω να προσθέσω κάποια στοιχεία και για τους 2 υποψηφίους οι οποίοι είναι ακόμα πολύ κοντά στις δημοσκοπήσεις, δίκην σημειώσεων: 
-Και οι 2 υποψήφιοι υποστηρίζουν με πόδια και με χέρια το Ισραήλ, και όχι τους Παλαιστίνιους
-Και οι 2 δε λένε κουβέντα για το πυρινικό πρόγραμμα του Ισραήλ, ενώ καταδικάζουν το αντίστοιχο πρόγραμμα του Ιράν
-Και οι 2 υποψήφιοι επικροτούν και συμφωνούν στην εν ψυχρώ δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν, δηλαδή δεν επικροτούν ένα σύστημα δικαίου 
-Και οι 2 υποστηρίζουν την υπονόμευση της κυβέρνησης ΄Ασαντ από τους αντάρτες, οι οποίοι σε καμιά περίπτωση δεν αναφέρονται ποτέ ως τρομοκράτες
-Και οι 2 δεν δείχνουν καμιά διάθεση να αναγνωρίσουν οι ΗΠΑ το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης 
-Και οι 2 πρόεδροι δε μιλούν με τα καλύτερα λόγια για την Κίνα, αλλά την κριτικάρουν όλο και περισσότερο  
-Και οι 2 δεν ανέφεραν ούτε μία φορά την Τουρκία στα ντιμπέιτ ως σύμμαχο των ΗΠΑ
-Και οι 2 δε μιλούν με τα καλύτερα λόγια για το Πακιστάν
-Και οι 2 δεν προβλέπεται να άρουν το εμπάργκο στην Κούβα 
-Τέλος, και οι 2 δε βλέπουν μα καλό μάτι τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα αλλά και στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο 

GreekRagnaroker