Ήμουν ένας από τους τυχερούς εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που βρέθηκαν στους κεντρικούς δρόμους του Λονδίνου το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, ενάντια στις νέες περικοπές που ανακοίνωσε ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον πρόσφατα. Πάνω από 100-χιλιάδες νέοι, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι  αποφάσισαν να φωνάξουν όσο πιο δυνατά μπορούν, ενάντια σε ένα πρόγραμμα λιτότητας το οποίο μπορεί να τους φέρει σε οικονομικά επίπεδα αναξιοπρέπειας, όπως έγινε στην Ιρλανδία, στην Ελλάδα, στην  Ιταλία και στην Πορτογαλία τον τελευταίο καιρό. 

                            Η ανεργία καλπάζει στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ όποιος αποφασίζει να πάει το πανεπιστήμιο, αποφασίζει ταυτόχρονα να είναι χρεωμένος για την υπόλοιπη ζωή του, λόγω κόστους διδάκτρων. Το φημισμένο δημόσιο σύστημα υγείας ιδιωτικοποιείται, ενώ 1 στις 4 γυναίκες  δε μπορεί να βγει στη σύνταξη αυτή τη στιγμή, καθώς το ποσό που θα είχε να λαμβάνει θα ήταν τόσο μικρό ώστε δε θα μπορούσε να επιβιώση. Ως αποτέλεσμα η κάθε γιαγιάκα δουλεύει έως και μετά τα 70 της...

                                 Τα πιο ενδιαφέροντα γεγονότα στην πορεία του Σαββάτου (20 Οκτωβρίου, 2012) συνέβησαν όταν κάποιες χιλιάδες διαδηλωτών την εγκατέλειψαν. Πολλές διαφορετικές μονάδες της αστυνομίας προσπαθούσαν να αποφύγουν το αναπόφευκτο, έχοντας ως στόχο να κρατήσουν υπό έλεγχο τους διαδηλωτές που ήθελαν να πάνε την πάλη τους ένα βήμα παραπέρα. Τα πιστά σκυλιά της εξουσίας ήθελαν να συγκρατήσουν τους διαδηλωτές των ομάδων Occupy, των Anonymous  και τους αναρχικούς, αλλά ευτυχώς απέτυχαν. 

                            Οι διαδηλωτές μέσα σε λίγα λεπτά κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο χάους στους κεντρικούς δρόμους του καπιταλιστικού Λονδίνου. Παίζοντας τύμπανα και χορεύοντας, δημιούργησαν τεράστια κίνηση στην Oxford street και στη Regent Street, ενώ τουρίστες κοιτούσαν αποσβολωμένοι.

                                    Τότε το πιο περίεργο πράγμα συνέβη: οι διαδηλωτές - τους οποίους ακολουθούσαν από πολύ κοντά οι μπατσοι διαρκώς - προσπαθούσαν να μπουν δυναμικά μέσα σε καταστήματα πολυεθνικών που έχουν βρει τρόπους ώστε να αποφεύγουν φορολογία αξίας δισεκαττομυρίων λίρών, όπως η Vodafone, τα Starbucks, ta McDonald's, τα Primark, τα TOPSHOP και τα φαρμακεία Boots. Για καλή μας τύχη οι γενναίοι διαδηλωτές πολλές φορές κατάφεραν να εισέλθουν στα πολυκαταστήματα φωνάζοντας συνθήματα ανάντια στη φοροδιαφυγή.  

                   Μετά από χρόνια, ίσως από το 2005, παρακολουθήσαμε ένα ντέρμπι μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στο μπάσκετ χωρίς ιδιαίτερη ποιότητα. Μου έμοιαζε περισσότερο με ντέρμπι ποδοσφαιρικό στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μεταξύ των "αιωνίων", όπου καλά σχόλια μπορούσε κανείς να κάνει σχεδόν μόνο για το νικητή, αλλά ποτέ για την ποιότητα του ματς. Βέβαια εκείνες τις εποχές μπάλα έπαιζε μόνο η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς και του Σαβέφσκι. Αντίθετα όμως στο μπάσκετ δεν υπάρχει 3ος πόλος. Κι έτσι πολύ φοβάμαι ότι το entertaining basketball μπορεί να αποτελεί οριστικά παρελθόν. Ελπίζω να κάνω λάθος...

                          Ο γηπεδούχος έμοιαζε σε κάποια σημεία του πρώτου ημιχρόνου με ερασιτεχνική ομάδα, η οποία έχει και κάνα δύο παλαίμαχους να παλεύουν. Πολύ κακή άμυνα, στατική επίθεση, απίστευτη αστοχία στις βολές, και στα σουτ έξω απ' τη ρακέτα. Στο δεύτερο ημίχρονο έπαιξε καλύτερη άμυνα και είχε καλύτερες επιλογές, όμως ίσως δεν υπάρχει πλέον η ποιότητα στην ομάδα για να γυρίσει ένα τέτοιο παιχνίδι. 

                                Θέλω να πιστεύω ότι απλά οι πράσινοι δεν έχουν βρει ακόμα τη χημεία τους, καθώς είναι πολύ νωρίς ακόμα για να λειτουργούν τα πάντα στην εντέλεια. Θέλω επίσης να πιστεύω ότι ενδεχομένως έκαναν ένα κακό παιχνίδι, ή μάλλον ένα αγχωμένο παιχνίδι κόντρα στον Ολυμπιακό. Θέλω να πιστεύω ότι δε θα διαψευσθώ, καθώς στα προηγούμενα παιχνίδια τους, 2 εκ των οποίων στην Ευρωλίγκα, είχαν πολύ καλύτερη εικόνα. 

                         Οι φιλοξενούμενοι μπήκαν πολύ πιο δυνατά στο παιχνίδι, χωρίς φόβο, τον οποίο όμως έδειξαν και με το παραπάνω προς το τέλος, όπου πήγαν να χάσουν το ματς μέσα απ' τα χέρια τους. Ο Ολυμπιακός είχε πολύ καλές επιλογές στην επίθεση στο πρώτο ημίχρονο, μια και τα περισσότερα σουτ οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα τα έπαιρναν υπό πολύ καλές προϋποθέσεις, είτε κάτω από το καλάθι, είτε με ελεύθερα σουτ. Στην άμυνα δε, έπνιξαν τον αντίπαλο, με αποτέλεσμα το φυσιολογικό +12. 

              Η εντυπωσιακή αυτή εικόνα, ειδικά μετά την ήττα-στραπάτσο στην Κωνσταντινούπολη, άλλαξε αρκετά στο δεύτερο ημίχρονο καθώς ο Ολυμπιακός έδειξε σαν να ήθελε απλά να κρατήσει το προβάδισμά του. Φάνηκε να χάνει την αυτοσυγκέντρωση του και να τρομοκρατείται, χωρίς λύσεις ούτε στην  άμυνα ούτε στην επίθεση, ούτε από τον πάγκο. Είναι πολύ φανερό στην αρχή της σεζόν, πως αν δεν αλλάξει κάτι εντυπωσιακά, οι ερυθρόλευκοι είναι σαφώς κατώτεροι από πέρσι. Μπορεί να μην τους λείπει η χημεία, τους λείπει όμως το πάθος η φρεσκάδα, η ζωντάνια και η διάθεση για το παιχνίδι. Ακριβώς τα στοιχεία δηλαδή που τους ανέβασαν στα ουράνια πέρσι σε Ελλάδα και Ευρώπη, και που έκαναν το μπάσκετ τους να είναι τόσο απολαυστικό.

                        Έχω την ελπίδα ότι ο Παναθηναϊκός όσο περνάει ο καιρός θα παίξει καλύτερα. Δε μπορεί να στηρίζεται μόνο στον 33χρονο Διαμαντίδη και στο Σχορτσιανίτη που δε μπορεί να αγωνίζεται για πάνω από 20-25 λεπτά το πολύ. Ο Αργύρης Πεδουλάκης περιμένει περισσότερα από κάποιους παίκτες του, ειδικά τον Ούκιτς και τον Κίτσεν. Ο Ολυμπιακός δείχνει λίγο κορεσμένος. Ίσως να το αποβάλλει σιγά σιγά όσο πάμε προς το TOP-16 της Ευρωλίγκας, αλλιώς ίσως κάποια ήττα στην Ελλάδα από μια καλή ομάδα όπως ο Κολοσσός ή ο Πανιώνιος, θα μπορούσε να είναι ένα δυνατό χαστούκι για να ξυπνήσει. Σίγουρα όμως δεν παίζει ακόμα το καλύτερο του μπάσκετ.  Πρέπει λοιπόν και οι 2 να βελτιωθούν - χρόνος υπάρχει άλλωστε - ώστε να δούμε ένα καλύτερο ποιοτικά ματς στο 2ο γύρο στο Φάληρο.