Νιώθω τύψεις που δε θα είμαι στις πορείες στην Ελλάδα την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου. Μένω όμως στο εξωτερικό και είναι αδύνατο να έρθω πίσω. Μακάρι να μπορούσα να διαδηλώσω και να παλέψω με όσα μέσα διαθέτω, όχι γιατί θα βγει κάποιο αποτέλεσμα, αλλά για να βγάλω την οργή μου.
Νιώθω τύψεις που δε μένω στην Ελλάδα πλέον. Στην αρχή έφυγα για την εμπειρία, αλλά τώρα δε μπορώ να γυρίσω. Νιώθω σαν να έχω βγει Σάββατο βράδυ έξω και παρτάρω, και κατά τις 2 καταλαβαίνω ότι έχω ξεχάσει τα κλειδιά μου... Συνεχίζω να παρτάρω, αλλά δεν έχω τρόπο να γυρίσω σπίτι μου.
Νιώθω τύψεις που αφήνω όλους τους νταβαντζήδες που ελέγχουν τα ελληνικά ΜΜΕ, αλλά και τις μεγάλες κατασκευαστικές (Αλαφούζος, Μπόμπολας, Κυριακού, Βαρδινογιάννης, Ψυχάρης κλπ.) να κάνουν ότι θέλουν στην Ελλάδα και να διαπλέκονται με τους Έλληνες πολιτικούς.
Νιώθω τύψεις γιατί δε μπουκάρω σε ένα από τα καθεστωτικά κανάλια, τύπου Mega για να τρομοκρατήσω τα δημοσιογραφικά πιστά σκυλιά της εξουσίας (Πρετεντέρης, Παπαδημμητρίου, Πρωτοσάλτε, Καμπουράκης, Τρέμη, Καψής, Αναστασιάδης κλπ) απλά κάνοντας τους μερικές ερωτήσεις ζωντανά στον αέρα, για το γιατί κρύβουν σημαντικά σκάνδαλα, γιατί πάντα στηρίζουν συγκεκριμένες τράπεζες, γιατί δεν παίρνουν ποτέ το μέρος των εργαζομένων...
Νιώθω ενοχές που δε βοηθάω εθελοντικά μετανάστες στην Ελλάδα, οι οποίοι δεν έχουν περίθαλψη, δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν χρήματα, ενώ ζουν με το φόβο μην τους σκοτώσουν οι Χρυσαυγίτες ή οι διάφορες μαφίες που ζουν και βασιλεύουν στη χώρα.
Νιώθω ενοχές που δε μπορώ να πείσω ούτε τους ανθρώπους στο στενότερο περιβάλλον μου ενάντια στην άθλια κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Δε μπορώ να τους πείσω ούτε να έρθουν σε μια πορεία μαζί μου, ούτε καν να απεργήσουν τις μέρες της γενικής απεργίας.
Νιώθω ένοχες και δε μπορώ καν να διανοηθώ πως οι γονείς μου φοβούνται τόσο πολύ την οποιαδήποτε αλλαγή, ώστε ψηφίζουν ακόμα τα καθεστωτικά κόμματα που μας έχουν φέρει μέχρι εδώ - οι γονείς μου που ήταν στο Πολυτεχνείο το Νοέμβριο του 1973. Ακόμα περισσότερο νιώθω τύψεις που δεν αντιμετωπίζω τον πατέρα μου κατάφατσα, για το γεγονός ότι έχει πάντα ένα χειρότερο λόγο να πει για το ΣΥΡΙΖΑ απ' ότι για τη Χρυσή Αυγή.
Νιώθω τύψεις που δεν είμαι στην Ελλάδα για να σπείρω το φόβο στους ψευτόμαγκες Χρυσαυγίτες, που ξέρουν μόνο να δέρνουν και να σκοτώνουν ανυπεράσπιστες γυναίκες και πρόσφυγες.
Από την άλλη μεριά, είμαι ένοχος γιατί δεν αποκαλύπτω την ταυτότητα μου. Δε μπορώ όμως γιατί θα χάσω τη δουλειά μου, όμως αυτό με ΠΝΙΓΕΙ...
Νιώθω ένοχος γιατί προερχόμενος από ένα αναρχικό και αριστερό background δε μίλησα ποτέ ενάντια στη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα. Πάντα είχα κάτι άλλο να πω ως προτεραιότητα. Αν και ως γνωστόν το ελληνικό κράτος σε κάνει φοροφυγά με τις πράξεις του.
Είμαι ένοχος, γιατί απολάμβανα τα αγαθά που μου πρόσφεραν οι γονείς μου, κλέβοντας το κράτος. Αν και βέβαια όλα τα κράτη είναι οι πρώτοι κλέφτες σε όλο τον κόσμο.
Είμαι ένοχος γιατί ποτέ δεν πήγα στη Μέση Ανατολή να υπερασπιστώ τους Παλαιστινίους στον αγώνα τους να γυρίσουν πίσω τα σπίτια τους. Αν και μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι δεν υπερασπίζονται όλοι οι Εβραίοι το αυταρχικό κράτος του Ισραήλ.
Είμαι ένοχος γιατί ποτέ δεν πήγα να ζήσω στην Κούβα, ή με τους Ζαπατίστας στο Μεξικό, για να υποστηρίξω τα κινήματα τους και τις επαναστάσεις τους. Αν και δε συμφωνώ απόλυτα με καμιά από τις δύο εξεγέρσεις.
Είμαι ένοχος που ποτέ δε βρέθηκα στην Αφρική ως εθελοντής για να βοηθήσω ανθρώπους που πεθαίνουν από ασιτία. Τα λίγα χρήματα που δίνω ως φιλανθρωπία, δεν είναι σε καμιά περίπτωση ούτε ψίχουλα προς μια τέτοια κατεύθυνση.
Τέλος είμαι ένοχος γιατί δε γράφω για όλα τα παραπάνω κάθε μέρα. Αλλά δεν έχω το χρόνο και πρέπει να παριστάνω ότι απολαμβάνω τη ζωή.
GreekRagnaroker
ΥΣ1: Όποιος θέλει μπορεί να συμπληρώσει τις δικές του τύψεις, είτε ως σχόλιο στο κείμενο, είτε στο twitter και στο facebook
ΥΣ2: Αύριο Τετάρτη 17 Οκτωβρίου οι εργαζόμενοι στη Διεθνή Αμνηστία προχωρούν σε απεργία. Εάν ούτε η Διεθνής αμνηστία δε σέβεται τα δικαιώματα των εργαζομένων, δεν υπάρχει πλέον καμιά ελπίδα για τον πλανήτη. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για αυτό το θέμα εδώ:
http://www.uniteforoursociety.org/blog/entry/why-human-rights-workers-at-amnestys-international-secretariat-are-taking-s/
RSS Feed