Στηρίζοντας ένα lifestyle σε κώμα

                           Ήμουν ένας από τους τυχερούς εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που βρέθηκαν στους κεντρικούς δρόμους του Λονδίνου το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, ενάντια στις νέες περικοπές που ανακοίνωσε ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον πρόσφατα. Πάνω από 100-χιλιάδες νέοι, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι  αποφάσισαν να φωνάξουν όσο πιο δυνατά μπορούν, ενάντια σε ένα πρόγραμμα λιτότητας το οποίο μπορεί να τους φέρει σε οικονομικά επίπεδα αναξιοπρέπειας, όπως έγινε στην Ιρλανδία, στην Ελλάδα, στην  Ιταλία και στην Πορτογαλία τον τελευταίο καιρό. 

                            Η ανεργία καλπάζει στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ όποιος αποφασίζει να πάει το πανεπιστήμιο, αποφασίζει ταυτόχρονα να είναι χρεωμένος για την υπόλοιπη ζωή του, λόγω κόστους διδάκτρων. Το φημισμένο δημόσιο σύστημα υγείας ιδιωτικοποιείται, ενώ 1 στις 4 γυναίκες  δε μπορεί να βγει στη σύνταξη αυτή τη στιγμή, καθώς το ποσό που θα είχε να λαμβάνει θα ήταν τόσο μικρό ώστε δε θα μπορούσε να επιβιώση. Ως αποτέλεσμα η κάθε γιαγιάκα δουλεύει έως και μετά τα 70 της...

                                 Τα πιο ενδιαφέροντα γεγονότα στην πορεία του Σαββάτου (20 Οκτωβρίου, 2012) συνέβησαν όταν κάποιες χιλιάδες διαδηλωτών την εγκατέλειψαν. Πολλές διαφορετικές μονάδες της αστυνομίας προσπαθούσαν να αποφύγουν το αναπόφευκτο, έχοντας ως στόχο να κρατήσουν υπό έλεγχο τους διαδηλωτές που ήθελαν να πάνε την πάλη τους ένα βήμα παραπέρα. Τα πιστά σκυλιά της εξουσίας ήθελαν να συγκρατήσουν τους διαδηλωτές των ομάδων Occupy, των Anonymous  και τους αναρχικούς, αλλά ευτυχώς απέτυχαν. 

                            Οι διαδηλωτές μέσα σε λίγα λεπτά κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο χάους στους κεντρικούς δρόμους του καπιταλιστικού Λονδίνου. Παίζοντας τύμπανα και χορεύοντας, δημιούργησαν τεράστια κίνηση στην Oxford street και στη Regent Street, ενώ τουρίστες κοιτούσαν αποσβολωμένοι.

                                    Τότε το πιο περίεργο πράγμα συνέβη: οι διαδηλωτές - τους οποίους ακολουθούσαν από πολύ κοντά οι μπατσοι διαρκώς - προσπαθούσαν να μπουν δυναμικά μέσα σε καταστήματα πολυεθνικών που έχουν βρει τρόπους ώστε να αποφεύγουν φορολογία αξίας δισεκαττομυρίων λίρών, όπως η Vodafone, τα Starbucks, ta McDonald's, τα Primark, τα TOPSHOP και τα φαρμακεία Boots. Για καλή μας τύχη οι γενναίοι διαδηλωτές πολλές φορές κατάφεραν να εισέλθουν στα πολυκαταστήματα φωνάζοντας συνθήματα ανάντια στη φοροδιαφυγή.  

                                       Όμως η αστυνομία, αντί να διευκολύνει τους διαδηλωτές ενάντια στις εταιρίες-φοροφυγάδες, ή έστω να μην παρεμβαίνουν σε αυτή την ιδιότυπη διαμαρτυρία, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να χτίσουν τείχος μπροστά από κάθε κατάστημα, με σκόπο να μην τους επιτρέψουν την είσοδο, σα μπράβοι της νύχτας.  Οι μπάτσοι προσπάθησαν να περικυκλώσουν  τους διαδηλωτές, (τακτική που ονομάζεται kettle δηλαδή εγκλωβίζουν τους διαδηλωτές σε ανοιχτό χώρο, χωρίς πρόσβαση σε νερό και τουαλέτα για 3-4 ώρες) τους προκαλούσαν, τους τρομοκρατούσαν, κάποιους τους συνέλαβαν, ενώ έριξαν ξύλο σε δημοσιογράφους, με σκόπο να τους σπάσουν το ηθικό, όμως είμαι σίγουρος ότι απέτυχαν.  Τώρα πια κανένας δεν πιστεύει ότι η αστυνομία είναι με το μέρος του πολίτη. 

                                       Η αλήθεια είναι ότι η αστυνομία το Σάββατο προστάτευε ένα χρεοκοπημένο κοινωνικό σύστημα, που βρίσκεται σε κώμα. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, η Γηραιά Αλβιώνα έχει χάσει την ηθική της υπόσταση, αλλά και το ηθικό της, όλα στο όνομα της ελεύθερης αγοράς και του καταναλωτισμού. Τα Harrods έγιναν το παγκόσμιο σύμβολο της ψευτο-ευμάρειας, ενώ όλα τα ψώνια έτρεχαν να αγοράσουν τα ρούχα τους στο Oxford Circus. 

                                     Τώρα που όλος ο πλανήτης έχει παραδεχθεί ότι η ελεύθερη αγορά δεν είναι... το Κοράνι για να την ακολουθούμε τυφλά, κι ότι οι υπερασπιστές της είναι που ευθύνονται για το ότι βρισκόμαστε σε αυτά τα χάλια. Ο απλός πολίτης στη Βρετανία δε μπορεί να πειστεί ότι εκείνος φταίει για την κρίση και πρέπει να τιμωρηθεί με τη μείωση του εισοδήματος του. Το πιο μεγάλο στοίχημα  τώρα είναι ο ίδιος αυτός πολίτης να πειστεί ότι υπάρχει ανάγκη για μια επανάσταση αξιών στο Μεγάλο Βασίλειο. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, μια και στη Μεγάλη Βρετανία δεν έχει γίνει ποτέ ούτε καν μια σοβαρή κοινωνική εξέγερση, όμως πρέπει να τη χτίσουμε. 

                                          Είτε θα είναι ένα νέο πολιτικό κόμμα, που θα στηρίζει το δημόσιο τομέα, τις κοινωνικές παροχές, τους εργαζομένους και ένα νέο τρόπο ζωής, ενάντια στις τράπεζες του καθεστωτικού city και των πολυεθνικών, είτε θα είναι ένας ένοπλος αγώνας, οι πραγματικές δυνάμεις της αριστεράς - και δεν εννοώ φυσικά το κόμμα των Εργατικών - πρέπει να καλύψουν αυτό το κενό, και πρέπει να το κάνουν τάχυστα. Αλλιώς, τα φασιστικά και ρατσιστικά BNP και EDL θα δυναμώσουν την αντζέντα του μίσους, και μπορεί η Μεγάλη Βρετανία να βυθιστεί πίσω στο μεσαίωνα...