Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έχω παρακολουθήσει 2 Ολυμπιάδες από κοντά, στην πόλη που ζω, χωρίς να είμαι τουρίστας. Και στην Αθήνα το 2004 και τώρα στο Λονδίνο μου ήταν εύκολο να δω τις διαφορές στο κλίμα, στη συμπεριφορά των ανθρώπων καθημερινά, κατά τη διάρκεια των 2 και κάτι τελευταίων εβδομάδων. Ο κόσμος ήταν πολύ πιο θετικός, αισιόδοξος ευχάριστος, χαρούμενος. Ένιωθε ευτυχισμένος μέσα στη γυάλα του, σαν να μην υπάρχουν προβλήματα, ένιωθε ότι ο κόσμος είναι όμορφος, ειρηνικός, ότι μπορεί να πετύχει τα πάντα!

                        Φυσικά όλα τα παραπάνω είναι ψέμματα και ψευδαισθήσεις. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα τεράστιο εμπορικό γεγονός, που δε στηρίζεται σε κανένα ιδεώδες, αλλά μόνο στο μάρκετινγκ και στο χρήμα. Το Λονδίνο δεν πρόκειται να αλλάξει. Θα περάσουμε εδώ άλλον ένα κρύο και μουντό χειμώνα, με πολύ βροχή, πολύ δουλειά και άψυχα σαββατιάτικα πιώματα, και η Ολυμπιάδα θα είναι μια γλυκόπικρη ανάμνηση, που δε θα παίζει κανένα ρόλο πλέον στη ζωή μας. 

                     Παρ' όλ' αυτά, επειδή μου αρέσει να ζω τα ψέμματα μου έντονα, παρακολούθησα τους Ολυμπιακούς Αγώνες για 2η φορά από πολύ κοντά και είπα να κάνω μια αποτίμηση αρχίζοντας από το τι μου άρεσε: 

Τελετή έναρξης: Περισσότερο μου άρεσε γιατί δεν είχε καμιά σχέση με αυτή του Πεκίνου και της Αθήνας. Δεν ήταν μια ιστορική αναδρομή, αλλά μια πολύ μοντέρνα απεικόνιση του τι είναι η Μεγάλη Βρετανία. Έδειξε με πολύ ωραίο τρόπο για ποιους λόγους οι Βρετανοί είναι περήφανοι, τη βιομηχανική επανάσταση, το Σαίξπηρ, την τεχνολογία, τη μουσική και φυσικά το εθνικό σύστημα υγείας, το οποίο ταλανίζεται τελευταία.  

Οργάνωση: Σχεδόν όλα ευτυχώς έδειξαν να δουλεύουν στην εντέλεια. Δεν υπήρξαν ιδιαίτερα παρατράγουδα, ούτε υπερβολές όσον αφορά την ασφάλεια. Όσοι είχαν εισιτήριο έμπεναν κανονικά στα γήπεδα, παρακολουθούσαν τους αγώνες τους στην ώρα τους, χωρίς προβλήματα,   και μετά έφευγαν οργανωμένα, χωρίς κυκλοφοριακό χάος ή όντας πατημένοι σαν σαρδέλες στο μετρό.

Κλίμα: Και από πλευράς διάθεσης και από πλευράς καιρού, παρ' ότι δούλευα σκληρά αυτές τις μέρες, πέρασα τις καλύτερες μέρες μου στο Λονδίνο. Όλος ο κόσμος ήθελε να γελάσει, να διασκεδάσει, να τα σπάσει! Πιστέψτε με, δεν είναι σχεδόν ποτέ έτσι το Λονδίνο! 

Ελληνορωμαϊκή: Παρακολούθησα για 1η φορά την παραδοσιακή ελληνορωμαϊκή πάλη από κοντά, και έμεινα αρκετά ικανοποιημένος. Πριν τους αγώνες μας εξήγησαν αναλυτικότατα τους κανόνες ενώ μας είπαν ότι η πάλη είναι το αρχαιότερο άθλημα στον κόσμο. Κατά τη διάρκεια του αγώνα ένιωσα σε κάποιες στιγμές ότι βαριέμαι, όμως αυτό μάλλον οφείλεται στο Χόλιγουντ! Όμως θα επανέλθω σε αυτό το θέμα σε άλλο άρθρο μου... "Στο τέλος της ημέρας" που λένε και οι οικοδεσπότες Βρετανοί, είμαι χαρούμενος που έμαθα πολλά για ένα άθλημα για το οποίο δεν ήξερα σχεδόν τίποτα!

Μπάσκετ: Και το αντρικό και το γυναικείο τουρνουά ήταν συγκινητικά και γεμάτα ένταση. Καθ' ότι είναι το αγαπημένο μου άθλημα παρακολούθησα σχεδόν όλα τα παιχνίδια και έχω να δώσω πολλά συγχαρητήρια στα κορίτσια από την Αυστραλία, που κόντραραν τις Αμερικανίδες στον ημιτελικό όσο κανείς. Όσο για το αντρικό τουρνουά, στενοχωρήθηκα που οι Αργεντίνοι δεν κατάφεραν να πάρουν ένα μετάλλιο. Αυτή η ομαδάρα με τις ψυχάρες που βλέπω από τότε που ήμουν ακόμα στο σχολείο έδωσε την τελευταία της παράσταση. Θα μου λείψουν. Πολύ ωραίος και ο τελικός με τους Αμερικανούς να ζορίζονται πολύ απέναντι στην Ισπανία. 

Η λίστα με το πόσα δε μου άρεσαν είναι μακριά, αλλά θα περιοριστώ στα βασικά.

Τελετή λήξης: Σε σχέση με την τελετή έναρξης ήταν απογοητευτική. Ειδικά σε 2 σημεία ήταν ντροπιαστική, όταν βγήκαν έξω τα μοντέλα και εκθείαζαν τη λονδρέζικη μόδα (τρομάρα τους), κι όταν βγήκαν οι Take That να τραγουδήσουν πριν σβήσει η φλόγα - με τόσους καλούς μουσικούς θα μπορούσαν να έχουν κάποιους πιο αγαπητούς στο παγκόσμιο κοινό. Η τελετή γενικώς μου φάνηκε σαν ένας πίνακας ζωγραφικής με πάρα πολλά χρώματα χωρίς καμιά λογική, σειρά και νόημα. Το τέλος βέβαια με τους WHO μου άρεσε, αλλά γενικώς μου έκανε άσχημη εντύπωση το όλο σόου. 

Εισιτήρια: Θεωρώ τραγικό να υπάρχει τόσο μεγάλη ζήτηση εισιτηρίων, να παρακαλάει ο κόσμος για να πάρει ένα μαγικό χαρτάκι και εν τέλει να υπάρχουν άδεια καθίσματα. Δε μου άρεσε επίσης που σε κάποιες άδειες θέσεις τοποθετούσαν στρατιώτες. Οι ένοπλες δυνάμεις δεν έπρεπε να βρίσκονται στους Αγώνες εξαρχής, αλλά αφού τελικά ήταν εκεί, σίγουρα δεν ήταν αυτός ο ρόλος τους... Ελπίζω να μην αρχίσει να περνάει στον κόσμο του Λονδίνου η λογική ότι είναι ΟΚ να υπάρχει στρατός ανάμεσα μας...

BBC: Όσο ικανοποιημένος είμαι με την ιστοσελίδα της δημόσιας βρετανικής τηλεόρασης τόσο κι ακόμα περισσότερο απογοητευμένος είμαι με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Το BBC είναι το πιο σημαντικό κανάλι στον κόσμο, και το κατάφερε αυτό με το επίπεδο της δημοσιογραφίας και της ποιότητας προγράμματος που έχει επιδείξει εδώ και πάνω από 70 χρόνια. Σε αυτούς τους αγώνες έδειξε έναν ψευτο-πατριωτισμό άνευ προηγουμένου. Όλοι οι σταθμοί του μονίμως παρουσίαζαν τους Βρετανούς, ακόμα κι αν εκείνοι έχαναν, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν ασχολούνταν καν με το νικητή ή με σπορ όπου δε συμμετείχαν αθλητές τους. Αυτή η μεροληψία με έκανε να νιώσω πιο ξένο από ποτέ σε αυτή τη χώρα που έχω ζήσει τόσα χρόνια, σα να μην υπήρχα, σα να ήμουν μετανάστης στην Ελλάδα ένα πράγμα...

Τιμές: Οι τιμές ήταν πολλές φορές εξοργιστικές ακόμα και για Λονδρέζους που το φυσάνε το χρήμα... 3 παραδοσιακά γεύματα Fish & Chips μου κόστισαν 30 λίρες! Ελάχιστα ήταν τα εισιτήρια αγώνων που είχαν λογικές τιμές, ενώ όλα τα αναμνηστικά σε έκαναν να θέλεις μόνο να τα πάρεις φωτογραφία...Ταυτόχρονα, όταν σκέφτεσαι πόσα λεφτά ξοδεύτηκαν για τους αγώνες, τα παίρνεις ακόμα περισσότερο.

Μασκότ/Εμπορευματοποίηση: Καταρχήν η Μασκότ του Λονδίνου με έκανε να εκτιμήσω την Αθηνά και το Φοίβο! Αυτό το άθλιο τραγί με το μάτι κύκλωπα, λες και είναι εξωγήινος από τον πλανήτη 'Ασχήμια' δε με ενθουσίασε. Πέρα απ' αυτό όμως υπάρχουν και οι άλλες μασκότ των αγώνων, οι εμπορικές: Ο Γιουσέιν Μπολτ, ο Μάικλ Φελπς, ο Ρότζερ Φέντερερ και μερικοί ακόμα. Υπήρξε τόσο μεγάλη προβολή προς αυτούς τους αθλητές, ώστε πολλοί Βρετανοί εστίασαν σε εκείνους και μόνο χωρίς να μπορέσουν να παρακολουθήσουν κανένα άλλο άθλημα. Ίσως κανείς τους δε θα θυμάται τον Κέβιν Ρουντίσα που έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στα 800 μέτρα στο στίβο, ούτε την ομάδα των Ιταλών στη σκοποβολή που κέρδισε στο τελευταίο δευτερόλεπτο τους Αμερικανούς με βολή στο '10' από το Μισέλε Φραντζίλι. 

                   Σε τελική ανάλυση οι Ολυμπιακοί Αγώνες όπως έχω ξαναγράψει είναι σαν τους γάμους - ένα μεγάλο πάρτι στο οποίο περνάς πολύ καλά, αλλά σίγουρα δεν άξιζε ούτε τόσα λεφτά, ούτε τόσο χρόνο σχεδιασμού και προετοιμασίας. Τις τελευταίες 17 μέρες ζήσαμε το πάρτι, το οποίο ήταν υπέροχο, μας απογείωσε για λίγο πριν να μας ρίξει ξανά στα γόνατα η πραγματικότητα της μεγαλούπολης του προβλέψιμου. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα έχει παρακαταθήκη από τους Ολυμπιακούς μια στροφή προς τον αθλητισμό, την οποία σίγουρα δεν είδαμε από τους Αγώνες της Αθήνας.     

           Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ από την ήττα της εθνικής ομάδας μπάσκετ από τη Νιγηρία. Δε μπορούσα να το πιστέψω ότι η ομάδα δε θα πάλευε έστω στο μικρό τελικό για ένα εισιτήριο για το Λονδίνο. Από τότε που ζω στο εξωτερικό ονειρευόμουν μια καλή εμφάνιση της ομάδας στο Παγκόσμιο της Κωνσταντινούπολης, όπου την παρακολούθησα παρέα με τους πιστούς Πελαργούς, και την τετράδα στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Και στα δύο το όνειρο μου βγήκε ξυνό... 

           Καταρχήν νομίζω ότι δεν είναι σωστό να μην κάνουμε ποτέ κριτική στην ομάδα. Μπάσκετ βλέπουμε και μας ενδιαφέρει τόσο η εθνική να γίνεται καλύτερη, όσο και το άθλημα συνολικά - από την αγάπη μας για την ομάδα και το θέαμα, μέχρι τις καλές συνεργασίες και τα τεχνικά ζητήματα, όπως συστήματα κλπ. 

            Η Εθνική αν το προ-ολυμπικαό τουρνουά δεν είχε νοκ άουτ παιχνίδια θα είχε ήδη αρχίσει να φτιάχνει βαλίτσες για Λονδίνο. Είναι ένα κακκό νοκ άουτ παιχνίδι το οποίο πέταξε την ομάδα έξω, και ίσως δεν ήταν ούτε καν τόσο κακκό το ίδιο. Αλλά πάντα αυτό δεν είναι το άγρια όμορφο των νοκ άουτ; Σε ένα αντίστοιχο παιχνίδι (τι παιχνίδι, ημίχρονο) η ΤΣΣΚΑ έχασε τη φετινή Ευρωλίγκα από τον Ολυμπιακό! Ο Σισκάουσκας έχασε 2 βολές στο τέλος, Πρίντεζης - χουκ - μέσα και ο Ολυμπιακός πρωταθλητής Ευρώπης! Γιατί λοιπόν να μην πιστεύουμε κύριε Ζούρο ότι ο Σπανούλης μπορεί να χάσει 6 βολές σε όλο το ματς; Φυσικά και μπορεί, δυστυχώς βέβαια...

            Επειδή πάντα πιστεύω ότι σε οποιοδήποτε αγώνα δεν παίζεις μόνος σου, αλλά παίζουν και οι άλλοι, απονέμω τα εύσημα στους Νιγηριανούς. Το παλέψανε πιο πολύ και δεν το έβαλαν κάτω καθ΄όλη τη διάρκεια του αγώνα, ακόμα και στο -12 του ημιχρόνου, ακόμα και όταν ήταν πίσω με 13 πόντους, ακόμα κι όταν η εθνική πήρε κεφάλι στο τέλος ξανά, 76-75 και 79-78 με Μπουρούση και Παπανικολάου πρωταγωνιστές.   

           Οι Νιγηριανοί παίχτες είναι το ακριβώς αντίθετο των Ελλήνων. Πάρα πολύ καλοί αθλητές, που έχουν πολλά να αποδείξουν, χωρίς ιδιαίτερο μπασκετικό μυαλό και παράδοση. Έπαιζαν σαν  μια φορμαρισμένη κολεγιακή ομάδα - πάντα με καλή καθοδήγηση από τον πάγκο. Και πέτυχαν, και μπράβο τους! Ίσως αυτή να ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του Αφρικανικού μπάσκετ, σε επίπεδο εθνικών ομάδων.  

         Το πίστεψαν, όπως κάποτε η ελληνική ομάδα είχε πιστέψει ότι θα κερδίσει τους Αμερικανούς. Ότι και να γινόταν εκείνο το βράδυ του Σεπτέμβρη του 2006 στη Σαϊτάμα της Ιαπωνίας ο Διαμαντίδης θα κέρδιζε το Λεμπρόν Τζέιμς! Έτσι και ο Αμίνου χτες βράδυ ήταν αδύνατον να μην κερδίσει το Σπανούλη. Σε τέτοια ματς χρειάζεσαι λίγο τύχη, λίγο θράσος, λίγο τη διαιτησία, και πολύ καρδιά! Και η Νιγηρία τα είχε όλα. 

         Αντίθετα η ελληνική ομάδα είχε πολύ μαζεμένη κόπωση, και παρότι είχε κι εκείνη πολύ ψυχή, το σώμα δεν ακολουθούσε. Δυστυχώς κάποιοι παίκτες της Εθνικής δε μπόρεσαν να βοηθήσουν σε αυτό το παιχνίδι όσο περιμέναμε, όπως ο Φώτσης, ο Καϊμακόγλου και ο Πρίντεζης, ειδικά στο θέμα των αμυντικών ριμπάουντ. Δυστυχώς επίσης τα τρίποντα δε μπήκαν στο τελευταίο δεκάλεπτο. Δυστυχώς η διαιτησία έδωσε ανύπαρκτο φάουλ στο Ζήση στην τελευταία επίθεση των Νιγηριανών, ενώ υπήρξε και το non-call στο Σπανούλη στο τέλος. Μην ξεχνάμε βέβαια πόσα φάουλ είχαν δοθεί στους Νιγηριανούς σε όλο το παιχνίδι σε σχέση με την ελληνική ομάδα.

          Μπορούμε επίσης να κατηγορήσουμε τον Ηλία Ζούρο για πολλά. Γιατί δε χρησιμοποίησε το Βασιλειάδη για παράδειγμα. Όμως η αντίπαλη ομάδα ήταν πολύ αθλητική και ίσως δεν του πήγαινε το παιχνίδι. Το γιατί δεν έπαιξε πιο πολύ ζώνη, είναι γιατί στη ζώνη δεν έχεις καλά μπλοκ άουτ, και θα είχαμε ενδεχομένως χάσει και άλλα αμυντικά ριμπάουντ. Τέλος το γιατί δεν έπαιξε περισσότερη ώρα Καϊμακόγλου, Φώτση ή Πρίντεζη σε θέση 3 (ψηλό σχήμα) φάνηκε από το ότι με το που το χρησιμοποίησε αυτό το σύστημα στο τελευαταίο δεκάλεπτο η εθνική δέχτηκε απανωτά καλάθια χωρίς ουσιαστική απάντηση.

           Κλείνοντας, γιατί μακρηγόρησα, νομίζω ότι η εθνική στα 3 αυτά ματς, μετά από ελάχιστη προετοιμασία, παρουσίασε ένα διαφορετικό πρόσωπο, πολύ πιο αθλητικό και επιθετικό. Έπαιξε καλύτερο και πιο όμορφο μπάσκετ. Είναι κρίμα που αποκλείστηκε αλλά επειδή εγώ αγαπώ τις νίκες, όμως αγαπώ πιο πολύ το μπάσκετ, θα ήθελα να συνεχίσει να παίζει με τον ίδιο τρόπο του χρόνου στη Σλοβενία, και να φτάσει όπου μπορεί παίζοντας αυτό το μπάσκετ, και όχι αυτό των 50-65 πόντων στην επίθεση. Όλα πάντα ξεκινάνε από την άμυνα, όμως το μπάσκετ είναι θέαμα, είναι το καλάθι. 

          Τέλος μια κουβέντα  για αυτό του μισητό τουρνουά που λέγεται προ-ολυμπιακό και υπάρχει χωρίς λόγο και αιτία: Θα καταργηθεί σύντομα όπως το Χρυσό γκολ από το ποδόσφαιρο, γιατί είναι μια διοργάνωση σε λάθος χρονικό σημείο και χωρίς ουσιαστικό ενδιαφέρον. 

           Τέρμα τα αστεία Κασιδιάρη. Το καλό που σου θέλω κοίτα να κρυφτείς. Επίσημα σε ψάχνω, κι αλίμονό σου άμα σε βρω. 

        Επειδή μόνο με γυναίκες μπορείς να τα βάζεις, μάθε ότι από τώρα και στο εξής θα κυκλοφορείς και θα τρέμεις, γιατί άντρες που πατάνε και βροντάνε θα σε κυνηγάνε. Όπου βρίσκεσαι θα είμαστε κι εμείς και δε θα σε αφήσουμε να ανασάνεις. Οι..."συναγωνιστές" σου θα σκιάζονται να πάνε στα γραφεία του κόμματος, γιατί δε θα ξέρουν ούτε πως φτάσουν ούτε πως θα φύγουν από εκεί. Δε θα μπορούν να περπατήσουν στο δρόμο, από τη ροχάλα και το καφριλίκι που έχετε να φάτε. 

           Είδα ότι οπλοφορείς. Εγώ δεν οπλοφορούσα ως τώρα. Τώρα όμως θα το κάνω για να μπορώ να σε αντιμετωπίζω. Τρέχεις να κρυφτείς από το 48ωρο του αυτοφώρου; Κοίτα να παραδοθείς γιατί αν σε βρω εγώ πρώτα θα παρακαλάς για τους φίλους σου τους μπάτσους. Κατέβηκε η σελίδα σου στο facebook έμαθα. Φρόντισε να αλλάξεις και σπίτι και διεύθυνση γιατί δε θα κοιμάσαι από εδώ και πέρα ήσυχος. Παραμονεύουμε. Θα σου την έχουμε στημμένη παντού και πάντα. 
       Ήθελα να ήξερα. Η μάνα σου, ο πατέρας σου, η γκόμενά σου, οι φίλοι σου είναι περήφανοι για τα χαστούκια στη Λιάνα Κανέλλη; Αν τύχει και η μάνα σου υπερασπιστεί μια άλλη γυναίκα στο δρόμο από επίθεση ενός σαν και του λόγου σου θα σου άρεσε να τη χτυπούσανε; Κι αν ναι θα το δεχόσουνα; Το κακό είναι ότι με αυτά που έκανες έβαλες μόνος σου τους κοντινούς σου ανθρώπους σε κίνδυνο. Κι αν πάθουν κάτι πριν από σένα, που δεν το εύχομαι, να κοιταχτείς στον καθρέφτη για να βρεις τον ένοχο. Γιατί εσύ τα ξεκίνησες όλα. 

                Όσοι αναδείξανε εσένα και τους ομοίους σου και σας προώθησαν με τον τρόπο τους για να έχετε τέτοια δύναμη που να επιτίθεστε κάθε μέρα σε μετανάστες, σφυρίζοντας αδιάφορα, θα πληρώσουν κι αυτοί.  Όσοι σε ανέχτηκαν τόσο ώστε να μπορείς να νιώθεις άνετα να δέρνεις μια γυναίκα ζωντανά στην τηλεόραση θα τιμωρηθούν κι εκείνοι. Αλλά πρώτος απ' όλους θα πληρώσεις εσύ Κασιδιάρη. Φρόντισε να φύγεις από τη χώρα για να κρυφτείς γιατί μέσα στη χώρα έχουμε ανθρώπους παντού. Είναι όλος ο λαός που σε σιχαίνεται και θα σε ψάχνει. 

                Είσαστε ένα δέντρο βαθιά ριζωμένο στη συνείδηση του Έλληνα, λόγω της αλαζονείας μας, του πως διδάσκεται η παιδεία και η ιστορία μας, λόγω του μίσους που καλλιεργείτε, και λόγω βέβαια της παθογένειας των αδικιών, των ανισοτήτων και του μεταναστευτικού. ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΡΙΖΩΣΟΥΜΕ είτε με τη βοήθεια του λαού είτε με το έτσι θέλω. Και θα ξεκινήσουμε από σένα Κασιδιάρη. ΚΡΥΨΟΥ, είσαι καταζητούμενος, όχι της αστυνομίας - της λαϊκής οργής και του λαϊκού θυμικού.
           

                  Τα τελευταία 3 χρόνια παρατηρούμε ότι η ομάδα που παρουσιάζεται πιο δυνατή στον τελικό του κυπέλλου στο ελληνικό μπάσκετ, τελικώς εμφανίζεται πιο αδύναμη στους τελικούς της Α1 με αποτέλεσμα να χάνει, και μάλιστα καθαρά και εύκολα τη σειρά. 

        Όταν ο Αντώνης ζητούσε να κατεβούμε στους δρόμους για τη Μακεδονία ήμουν 8 χρονών. Οι γονείς μου παρότι ΠΑΣΟΚια μου έλεγαν ότι είχε το κούτελο καθαρό όταν έφυγε από τη Νέα Δημοκρατία. Έτσι τον συμπαθούσα, και μάλιστα είχα στενοχωρηθεί όταν το 1999 κλαίγανε με τον Νικήτα Κακλαμάνη που δε μπήκαν στην Ευρωβουλή.

       Εδώ και μερικά χρόνια όμως ο πρώην φέρελπις πολιτικός δείχνει ότι είναι ένα από τα χειρότερα πολιτικά πρόσωπα της εποχής μας. Το βασικό ζήτημα είναι οι πολιτικές τούμπες του:

       Χλεύασε τους “Κακλαμάνηδες” που γύρισαν στη Νέα Δημοκρατία μετά τον...Πολιτικό του χειμώνα. Ο ίδιος έλεγε ότι δε γυρίζει ούτε ως αρχηγός. Στη συνέχεια όμως παρακάλεσε για να επιστρέψει. Στους πρώην της ΠΟΛ.ΑΝ. όμως το κράτησε μανιάτικο. 3 τούμπες μαζεμένες.

       Όντας υπουργός, διόρισε όλη την Καλαμάτα στο μουσείο της Ακρόπολης! Κατά τα άλλα είναι ενάντια στη διαφθορά... Παράλληλα μας έλεγε ότι ο Καραμανλής είναι τόσο αγαπητός που θα είναι ο μόνος πολιτικός που θα βγει 3η φορά πρωθυπουργός! Φυσικά ούτε συζήτηση για να του ρωτήσει έστω για το έλλειμμα - λογική του να τα κρύψουμε όλα κάτω από το χαλί... Προσθέστε λοιπόν άλλες 3 τούμπες.

       Μερικά χιλιοειπωμένα: Όχι στο μνημόνιο, διώχνουμε τη Ντόρα που το ψήφισε, λέμε ότι θα ρίξουμε το έλλειμα σε ένα χρόνο, μετά λέμε ναι στο 2ο, διώχνουμε όσους δεν το ψήφισαν, μετά τους παίρνουμε πίσω, ζητάμε εκλογές για αυτοδυναμία, μετά λέμε ότι θέλουμε συγκυβέρνηση, και θέλουμε πίσω τη Ντόρα... Ζαλιστήκατε ε; Γι' αυτό δε μετράω άλλο τούμπες...

       Πέρα από τις αλλαγές θέσεων ο εγγονός της Penelope D έχει ένα άλλο μειονέκτημα - είναι πολιτικός παλιάς κοπής σε μια κοινωνία που αλλάζει.


       Από την ώρα που βγήκε πρόεδρος, αποφασίζει και διατάζει μαζί με μερικούς συμβούλους. Οι βουλευτές είναι χειροκροτητές, τους οποίους μόνο ξέρει να φοβερίζει, χωρίς να ζητάει τη γνώμη τους. Για να δείτε διαφορά κοτάξτε πως ζητάει ο Καμμένος δημοψηφίσματα. Νομίζεις καμιά φορά ότι ο Αντώνης δεν ξέρει καν τι είναι το διαδίκτυο!

       Ας πάρουμε τις δηλώσεις του μετά τις εκλογές σε συγκριση με του Τσίπρα. Ενώ ο Αλέξης δεν τολμάει ούτε να ψελλίσει χωρίς να ρωτήσει το ΣΥΡΙΖΑ, ο Αντωνάκης, έδωσε πίσω την εντολή χωρίς να ρωτήσει σχεδόν κανέναν. Μετά άρχισε να αντιγράφει το Τσιπρέϊκο καλώντας σε συμπαράταξη της δεξιάς και κάνοντας σύγκλιση κονοβουλευτικής ομάδας, όπου τους απήγγειλε την κινδυνολογία του. Έτσι μπράβο Αντώνη! Κάνε τα πάντα για την πρωθυπουργία γιατί έτσι γουστάρουν τα συμφέροντα που σε προωθούν! Δώσε κι άλλες αγκαλιές στον Κωστάκη, μην τυχόν και τον καλέσει κανένα δικαστήριο!


       Νομίζει ότι είναι ο Τρικούπης: Ένας “καλός τιμονιέρης” και δικτατορίσκος μικρής διάρκειας αφού ψηφίστηκε από το κόμμα...Αυτοί οι ηγέτες έχουν τελειώσει από τότε που ο κόσμος έβγαινε στο δρόμο για το φέρετρο του Αντρέα. Τότε είχαμε Ατλάντα Αντώνη! Έχουν περάσει, Σίδνεϊ, Αθήνα, Πεκίνο, και φτάσαμε Λονδίνο Αντώνηηηηη!!! Κι εσύ φέρεσαι ακόμα σα να'σαι γκόμενος της μιμής ή Εθνάχης!!!!

       Αντί να αντιλειφθεί ότι τα ποσοστά του ήταν μια ευκαιρία να αλλάξει πολιτική για το μνημόνιο, επιμένει να χτυπάει γροθιά στο μαχαίρι στο όνομα των δήθεν αρχών του, που τις αλλάζει κάθε 3 τέρμινα.


       Σε αυτόν τον παλαιολιθικό πολιτικό της κωλοτούπμας και της κινδυνολογίας θέλετε να εμπιστευτείτε τη χώρα; Σε έναν αλαζόνα που κατηγορεί την αριστερά για ανευθυνότητα ενώ ο ίδιος για προσωπικά γινάτια δεν πήγε προεκλογικά με Ντόρα και Μάνο και δεν έχουμε κυβέρνηση;

       Πρέπει να πάρει πόδι το γρηγορότερο γιατί αντί για Αγίες Σοφίες που βλέπουμε στα σποτ θα μας ρίξει σε διχασμό, μόνο και μόνο για να γίνει κυβερνήτης. Μαυρίστε τον!

                             Είναι καιρός τώρα που σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι αυτό το άρθρο. Τα περιεργάζομαι τα πράγματα λογικά, ηθικά, τεχνικά, συναισθηματικά και ιδεολογικά. Δεν είναι εύκολη η επιλογή αυτή τη στιγμή. 

                            Όντας ένας άνθρωπος που ξεκίνησε από την αριστερά, τώρα θεωρεί ότι ανήκει στον αντιεξουσιαστικό χώρο και ζει μόνιμα στο εξωτερικό, τα πράγματα θα έπρεπε να είναι απλά - Ψήφος σε κανέναν κι αντίσταση στους δρόμους. 

                             Η πιθανή είσοδος όμως της φασιστικής Χρυσής Αυγής στην ελληνική Βουλή με προβλημάτισε. Με έκανε να σκεφτώ αν θα πρέπει όλοι να ψηφίσουμε, για να μειωθούν τα ποσοστά των ναζιστών, ή αν θα πρέπει να αφήσουμε να γίνει κι αυτή η κατάντια μπας και βάλουμε ποτέ μυαλό. Φοβάμαι όμως πως κάποιοι δε θα βάλουν...       

                         Ας πούμε όμως ότι με το πιστόλι στον κρόταφο θα έπρεπε να διαλέξω κάτι να ψηφίσω, ποιο κόμμα θα ήταν αυτό; Ας ξεκινήσουμε από τα εύκολα: Το πάλαι ποτέ Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κόμμα μας το ΠΑΣΟΚ έφερε την Ελλάδα στη χρεοκοπία, τη δέσμευσε μέχρι το 2030 με υποχρεώσεις, την έβαλε στο μνημόνιο, από το οποίο κάποιοι πλούτισαν και τώρα με τον "νέο" του αρχηγό, το Μπένι που πάει με όλα, εξυπηρετεί την ίδια πολιτική: Σκυμμένο κεφάλι στις τράπεζες και τα αφεντικά, καταπιέζοντας τον κόσμο. Με λίγα λόγια πρόκειται για το πιο διαπλεκόμενο και διεφθαρμένο κόμμα στη χώρα που θέλει να μας πείσει ότι παλεύει για το καλό μας. Απορρίπτεται. 

                        Δεύτερο ευκολάκι είναι ο εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα, ο διάδοχος του "εθνικού κεφαλαίου" Κώστα Καραμανλή. Ο Αντωνάκης ο Σαμαράς έβαλε όλους τους δικούς του στο μουσείο της Ακρόπολης, ούρλιαζε ενάντια στο μνημόνιο, έδιωξε τη Ντόρα Μπακογιάννη επειδή το στήριξε και στη συνέχεια το στήριξε και ο ίδιος. Αλήθεια τώρα γιατί δεν την παίρνει πίσω αφού συμφωνούν; Με λίγα λόγια μιλάμε για τον πολιτικό χώρο που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού, έκανε τούμπες και πάει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, και για έναν αρχηγό κόμματος παλαιού τύπου, ο οποίος αποκαλεί τα μικρότερα δεξιά κόμματα γκρουπούσκουλα, ξεχνώντας τη δική του Πολιτική Άνοιξη του παρελθόντος. Απορρίπτεται.

                       Η Ντόρα η Μπακογιάννη όπως είπαμε στηρίζει μνημονιακές θέσεις, και είναι όσο να' ναι... κόρη του πατέρα της Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Από διαφθορά ξέρει πολύ καλά...Ζω και αναπνέω για την ώρα που θα ακούω τις δηλώσεις της όταν θα είναι εκτός βουλής! Απορρίπτεται. Ο Στέφανος Μάνος είναι λίγο πιο αξιοπρεπής, καθώς πήρε σωστή θέση στο θέμα των ταυτοτήτων πριν λίγα χρόνια. Δεν ξεχνάω ακόμα όμως πως ανέβασε τη βενζίνη 50 δραχμές μέσα σε 1 βράδυ όντας υπουργός οικονομικών. Δεν ξεχνάω επίσης ότι ήθελε επέμβαση του στρατού το Δεκέμβρη του 2008...Απορρίπτεται.

                     Ο Γιώργος ο Καρατζαφύρερ έχασε όλη του την αίγλη στην κοινωνία με τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση Παπαδήμιου, και τώρα πια έχουν πειστεί όλοι ότι δεν έχει καμιά απολύτως σταθερή πολιτική θέση για τίποτα. Θυμάμαι ήμουν στη Χαλκίδα πριν λίγο καιρό και μας μοίρασαν φυλλάδια του που έλεγαν στη μία σελίδα: Ο Γιώργος ο Καρατζαφέρης άλλαξε τις θέσεις του όταν χρειάστηκε", ενώ στην επόμενη έλεγε: "Δεν αλλάξαμε τις ιδέες μας" ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων! Ήρθε η ώρα το ακροδεξιό λαϊκίστικο τηλεκόμμα να λάβει ένα τέλος με τη μη είσοδό του στη Βουλή. Απορρίπτεται.

                     Για τους αποχαυνωμένους ναζιστές της Χρυσής Αυγής δεν έχω να πω πολλά πράγματα. Και μόνο ότι θεωρούν ότι πρώτα είναι Έλληνες και μετά άνθρωποι δείχνει τη βλακεία τους. Είδα μια φωτογραφία σήμερα στο Facebook που έλεγε ότι: "Καθαρά έθνη υπάρχουν μόνο σε βρώμικα μυαλά". Τους το αφιερώνω. Και τους λέω ότι όταν θα έχουμε μια κανονική αστυνομία θα βρεθούν όλοι στη φυλακή, καθώς πρόκειται για εγκληματίες. Απορρίπτεται.

                    Ίσως η μόνη θετική εξέλιξη στη δεξιά να είναι η ανάδειξη του Παναγιώτη Καμμένου και της νεολαίας του των καμμένων βούρλων. Παρότι ολίγον γλοιώδης, δείχνει κάπως αξιοπρεπής και νομίζω ότι αν ήμουν δεξιός θα τον ψήφιζα για να έχω το κούτελο μου πιο καθαρό. Δεν είμαι όμως, και επίσης δε βλέπω να κάνει προτάσεις. Οπότε: Απορρίπτεται. 

                   Στην αριστερά τώρα: Δεν ξέρω αν κάποιος μπορεί να ακολουθήσει τη θέση του Μύριζα. Δε μπορώ να καταλάβω πως υποστηρίζουν ότι πρέπει να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η επέκταση της Γερμανίας τα τελευταία χρόνια. Δεν ξέρω και γιατί λένε ότι θέλουν να μείνουν στο Ευρώ, αν και για να είμαι ειλικρινής δεν τους πιστεύω. Βλέπω έναν καιροσκοπισμό του ναι μεν αλλά από το Συνασπισμό ο οποίος προσπαθεί να δείξει ένα κιριλίκι ώστε να μην του φύγουν πολλοί ψηφοφόροι προς τον Κουβέλη. Απορρίπτεται. 

                 Για να πάμε στη Δημοσκοπική Αριστερά, όπου ο Φώτης ο Κουβέλης θέλει να πείσει με το κύρος του ένα μεγάλο κομμάτι του λαού να τον στηρίξει, και όχι μόνο παραδοσιακούς αριστερούς, όμως κανείς δεν τον πιστεύει ότι δεν πρόκειται να πάει με το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές. Επίσης η ιδέα της σταδιακής απεμπλοκής από το μνημόνιο με τρομάζει! Χρειάζεται απεμπλοκή εδώ και τώρα! Απορρίπτεται. 

                Πάμε και στο τιμημένο ΚΚΕ. Ο παππούς μου που ήταν χρόνια στο κόμμα χρόνια έλεγε: "Δε θέλω να γίνεις κομμουνιστής. Θέλω να γίνω δημοκράτης", και αυτό είναι ένα από τα βασικά μου προβλήματα με το κόμμα του Περισσού. Έχοντας φάει κρανιά στο κεφάλι από Κνίτη το 2003 στο Πολυτεχνείο, ξέρω πως όταν "το κόμμα" αποκτά μεγάλη δύναμη τη χρησιμοποιεί και αλίμονό σου αν βρεθείς στο διάβα του... Όσο για τις θέσεις του, δεν καταψήφισε τις κομματικές χρηματοδοτήσεις, ενώ το 2011 η Αλέκα Παπαρήγα είπε ότι η έξοδος από το Ευρώ θα ήταν καταστροφή. Τέλος πρέπει να πω ότι ο Σταλινισμός και η διεθνής απομόνωση που πρεσβεύει το ΚΚΕ δε με εκφράζουν. Απορρίπτεται. 

               Την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. τη βλέπω με περισσότερη συμπάθεια, καθότι έχει τις πιο ριζοσπαστικές απόψεις από όλα τα αριστερά κόμματα. Όμως η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές οι συμπεριφορές των μελών της μοιάζουν με τους τραμπουκισμούς του ΚΚΕ - ειδικά όπου έχουν τη δύναμη εκείνοι, όπως στις φοιτητικές σχολές του Μετσόβιου. Δε μου ήταν ποτέ εύκολο να κάνω ένα διάλογο με κάποιον από τα ΕΑΑΚ καθώς ήταν πάντα έτοιμος για τσακωμό! Απορρίπτεται. 

               Τέλος θα σκεφτόμουν να ψηφίσω Οικολόγους - Πράσινους, μια και πιθανότατα θα έφερναν νέες πρωτοποριακές προτάσεις στη βουλή και ίσως να έσπρωχναν την κοινωνία προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, μετά τα παραμύθια του Παπανδρέου για την Πράσινη ανάπτυξη. Όμως ο φόβος μου ότι θα συνεργάζονταν με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ με αποτρέπει. Απορρίπτεται. 

             Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω πολλά για τα άλλα κόμματα. Έχω ακούσει καλά λόγια για το "Δημιουργία Ξανά" και χάρηκα που το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ μ-λ επιτέλους συνεργάζονται! Όμως από όλα τα υπόλοιπα πρέπει να ζητήσω ένα συγνώμη, μια και δεν τα έχω παρακολουθήσει. 

            Εν κατακλείδι, θα γυρίσω στην Ελλάδα για τις εκλογές, όμως δεν είμαι σίγουρος για το αν θα ψηφίσω. Αν όμως το ρίξω το βόλι, θα είναι κάτι μεταξύ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.(ς) και Οικολόγων ώστε να έμπαιναν στη βουλή, ή Σύριζα εάν ένιωθα ότι θέλω να καταγραφεί η ψήφος μου σε ένα υψηλό ποσοστό αριστεράς που μπορούσε να ταρακουνήσει λίγο τα πράγματα. Τους απορρίπτω και τους 3 παραπάνω σχηματισμούς όμως δε μου μένει και τίποτα άλλο για να διαλέξω. Φυσικά πρέπει να πω ότι θεωρώ εντελώς γελοίο ότι η αριστερά δεν ενώθηκε πριν τις εκλογές. Είναι τελείως απογοητευτικό αυτό το γεγονός και δείχνει ότι ΚΚΕ ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ δεν έχουν αίσθηση της πραγματικότητας που βρίσκεται η χώρα. Εάν είχαν αποφασίσει να συμπράξουν ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΖΑ, ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ! Όμως όλοι θέλουν να διατηρήσουν τα μαγαζάκια τους δυστυχώς...

            Για εσάς τους υπόλοιπους που θέλετε να ψηφίσετε προτείνω τα εξής:
- Βυθίστε τη Χρυσή Αυγή, μην τη νομιμοποιήσετε
- Αποκαθηλώστε ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Έχουν καταστρέψει τη χώρα, δεν αξίζουν την ψήφο σας
- Εάν είστε δεξιοί δώστε ψήφο στον Καμμένο καθώς είναι ο μόνος αξιοπρεπής
- Για όλους τους υπόλοιπους ψηφίστε αριστερά για να δώσετε ένα μήνυμα αντίστασης

            Όπως και να έχει φίλες και φίλοι η επόμενη μέρα των εκλογών θα σηματοδοτήσει την αρχή νέων κοινωνικών αγώνων, όπου εμείς θα είμαστε στο προσκήνιο. Εμείς θα πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να αντισταθούμε στην εξαθλίωση. Κανένα κόμμα ή καμιά συγκυβέρνηση δεν πρόκειται να μας βγάλει από το τέλμα από μόνη της...Οι εκλογές δεν είναι τέλος, αλλά αρχή. Καλή μας αρχή λοιπόν. 

             Δεν έχω παρακολουθήσει τη γαλλική προεκλογική εκστρατεία όσο ήθελα, δυστυχώς. Λόγω της πολιτικής κατάστασης της Ελλάδας δεν έχω αρκετό χρόνο να ασχοληθώ με οποιοδήποτε άλλο θέμα. Από τα λίγα που έχω δει, η βαθιά συντηρητική Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) μπορεί να έχει την ευκαιρία να αρχίσει να αλλάζει αν και μόνο αν ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί χάσει στις 29 Απριλίου.
                    Το αντίπαλο δέος, ο Σοσιαλιστής προεδρικός υποψήφιος Φρανσουά Ολλάντ λέει ότι ανήκει στην Αριστερά και ότι θέλει να επιστρέψει η κοινωνική δικαιοσύνη. Αν τον συγκρίνουμε με άλλους  «Σοσιαλιστές»  ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών, του όχι πολύ μακρινού παρελθόντος, (Τόνι Μπλερ στη Μεγάλη Βρετανία, Χοσέ Λουίς Θαπατέρο στην Ισπανία,  Γιώργος Παπανδρέου στην Ελλάδα), είναι απίθανο ότι να κάνει όσα λέει.  Χρησιμοποιεί μόνο μια ρητορική για να χαϊδεύει τα αυτιά των Γάλλων που τον προτιμούν σε σχέση με την αλαζονεία του Σαρκοζί.

                   Ο Ολλάντ ισχυρίζεται ότι θέλει μια πιο δίκαιη φορολογική νομοθεσία, καθώς και τη μεταρρύθμιση του τραπεζικού συστήματος. Σίγουρα τα έχουμε ακούσει αυτά πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά παίρνει ένα θετικό πρόσιμο από εμένα από την ώρα που δεν αρέσει καθόλου ούτε στη Μέρκελ, ούτε στους τραπεζίτες ...

                    Γεγονός είναι ότι, αν ο Ολλάντ κερδίσει τις εκλογές, όπως λένε οι δημοσκοπήσεις, δε βλέπω πωςμπορεί να κάνει ριζικές αλλαγές σε σημαντικά ζητήματα, όπως η γραφειοκρατία της ΕΕ, ο μονόδρομος των «Μερκοζί» και  Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) στην οικονομία, χωρίς άλλους συμμάχους στην Ευρώπη. Περαιτέρω, δεν μπορώ να προβλέψω ποιο δρόμο θα ακολουθήσει για την καταπολέμηση των εσωτερικών θεμάτων: την ανεργία, τη φτώχεια, τα προβλήματα πιστοληπτικής ικανότητας, το μεταναστευτικό την εγκληματικότητα. Ποιοι είναι οι στόχοι του, ποιες είναι οι πολιτικές του θέσεις, ποια είναι η ιδεολογία του, το σχέδιό του για το μέλλον;

                    Τέλος, η αριστερή προοπτική του Μελενσόν μοιάζει να μπορεί να δώσει κάποια ελπίδα. Πιστεύει σε μια διαφορετική προσέγγιση για την επίλυση των ζητημάτων που αφορούν τόσο τη Γαλλία, όσο και την Ευρώπη. Δεν ήταν υπέρ της αλλαγής στο ασφαλιστικό το 2010, και έφυγε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα πριν από λίγα χρόνια, όταν κατάλαβε πολιτικές αντιφάσεις του. Μόλις προχθες (Πέμπτη βράδυ στο Παρίσι), είπε: «Θα πω σε όλους εκείνους που λένε ότι πρέπει να σφίξουμε το ζωνάρι [...] θα τους πω ότι δεν έχει νόημα, γιατί οι Έλληνες αδελφοί μας έσφίξαν το ζωνάρι τους, και τώρα ξεπουλανε τα πάντα, έχασαν τα πάντα. Στο τέλος, δεν πήραν τίποτα σαν αντάλλαγμα, απολύτως τίποτα. Πρέπει να αντισταθούμε! »