Βρέθηκα στην Κύπρο, για 1η φορά στη ζωή μου τις τελευταίες μέρες, κυρίως λόγω των γεγονότων. Μάλιστα κυρίες και κύριοι: Μια χώρα διαλύεται και μαζί της, όλες οι προοπτικές της για ευημερία στο μέλλον, και όλα αυτά για 5-6 δις ευρώ. Σημειώστε εδώ ότι η Ελλάδα έχει πάρει κάπου 250 δις ως τώρα σε βοήθεια. 

                             Θυμάμαι ότι στις 6 Δεκεμβρίου του 2008, Σάββατο, ήμουν βράδυ έξω με φίλους στα Εξάρχεια για να πιούμε ένα ποτό στην υγειά ενός καλού μας φίλου, Νίκου, λόγω της ονομαστικής του εορτής. Είχα έρθει στην Ελλάδα για λίγες μέρες διακοπών και ανυπομονούσα να δω την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Περιμέναμε μια φίλη μας να έρθει από Δάφνη για πολλή ώρα, ώσπου μας πέρνει τηλέφωνο, λέγοντας μας ότι έχει κολλήσει στην κίνηση και δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρει να έρθει, οπότε και γύρισε πίσω. Ύστερα είδαμε κόσμο να περνάει απ' έξω από το μπαρ συντεταγμένος σε πορεία. Μετά από λίγο μάθαμε ότι μπάτσος είχε σκοτώσει εν ψυχρώ 16χρονο* μαθητή, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο... 

                                Την επόμενη μέρα παρακολουθώντας τις ειδήσεις κατάλαβα ακριβώς τι είχε συμβεί. Σταμάτησα να σκέφτομαι οτιδήποτε άλλο, και ένιωσα μια οργή να με πνίγει. Τη Δευτέρα, 8 Δεκεμβρίου την πέρασα όλη στο δρόμο. Είδα παιδιά 15 χρονών στο Σύνταγμα να πετάνε ότι βρίσκανε στους μπάτσους και να τους βρίζουν χυδαία, ενώ οι γονείς τους τα έπαιρναν τηλέφωνο για να τα συγχαρούν αλλά και γιατί ανησυχούσαν - λογικό ήταν. Σε μια δόση είδα να πετάνε και μπάλες από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στα ΜΑΤ. Ταυτόχρονα οι μπάτσοι δεν είχαν κανένα δισταγμό να σε βρίσουν, να σε χτυπήσουν, να συλλάβουν παιδιά, να τρομοκρατήσουν. Έπιασαν ένα παιδί 5 μαζί, χωρίς λόγο, και τους είπα: "Τι κάνετε ρε; Αφήστε το παιδί;" Απάντηση ΜΑΤατζή: "Εσύ, άντε γαμήσου!" Δεν ένιωθαν καμιά ντροπή για το έγκλημα του συναδέλφου τους. 

                                             Πέρα από το να καταγγείλω το προφανές για έναν άνισο πόλεμο και για τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού από την Ισραηλινό απαρτχάιντ, πρέπει να πω ότι δεν έχω ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον τωρινό πόλεμο στη Γάζα. Είμαι απόλυτα βέβαιως ότι τόποτα καλό δε μπορεί να βγει από αυτή τη σύρραξη για κανέναν από τους 2 λαούς. 

                                            Δεν υπάρχει σχεδόν καμιά πιθανότητα το Ισραήλ να επιχειρήσει να ανακαταλάβει τη λωρίδα της Γάζας. Αντίθετα, συγκρούσεις όπως η τωρινή που ξεκίνησε ουσιαστικά την Τετάρτη (14 Νοεμβρίου) ενισχύουν μιλιταριστικές οργανώσεις όπως η Χαμάς. Επίσης, δεν υπάρχει σχεδόν καμιά πιθανότητα οι τυφλές ρουκέτες που εξαπολύουν η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ να μπορούν να πιέσουν  το Ισραήλ σε οποιουδήποτε τύπου υποχώρηση. 

                                               Η σύγκρουση φαίνεται πως εξυπηρετεί μόνο τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Βενιαμήν Νετανιάχου και την κυβέρνηση του. Ο "Bibi" προσπαθεί να ενισχύσει το προφίλ του ενόψει των Ισραηλινών εκλογών του Ιανουαρίου - ακριβώς όπως  επιχείρησε και ο προκάτοχός του Εχούντ Ολμέρτ στην προηγούμενη εισβολή το Δεκέμβριο του 2008, πριν ο ίδιος χαθεί από το πολιτικό σκηνικό, λόγω σκανδάλων.  

                                         Εκτός από το εσωτερικό μέτωπο όμως, ο Νετανιάχου προσπαθεί να πετύχει μ' ένα σμπάρο...τρία τρυγόνια. Κατά πρώτον, οι επιθέσεις γίνονται λίγο αφότου ο Παλαιστίνιος Πρόερδος Μαχμούντ Αμπάς ανακοίνωσε ότι θέλει να  αναβαθμιστεί η Παλαιστίνη σε κράτος παρατηρητή στον ΟΗΕ.  Ποιος θα μπορούσε να ψηφίσει υπέρ στις 29 Νοεμβρίου - ημερομηνία επίσημης αίτησης - εάν εκατοντάδες πύραυλοι εκτοξεύονται από τη Λωρίδα της Γάζας, που φτάνουν μέχρι και το Τελ Αβίβ;

                                              Κατά δεύτερον, ο Νετανιάχου θέλει να...τεστάρει τα νερά με την Αίγυπτο και το νέο της Πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι. Ο πόλεμος στη Γάζα είναι μια πολύ μεγάλη πρόκληση για το νέο καθεστώς της Αιγύπτου, όμως δεν πιστεύω ότι...θα το σηκώσουν το γάντι.  Τέλος, η ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ θέλει να στείλει ένα μήνυμα στους Αμερικανούς.  Το μήνυμα λέει πως ακόμα κι αν ο Ρόμνεϋ δεν κατάφερε να εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ - όνειρο απατηλό του Νετανιάχου - το Ισραήλ θα κάνει ότι θέλει, χωρίς να περιμένει άδεια, είτε για να βομβαρδίσει τη Γάζα, είτε για να χτίσει νέες παράνομες κατοικίες στη Δυτική Όχθη και στην ανατολική Ιερουσαλήμ. Περιττό είναι βέβαια να πω ότι εάν οποιοδήποτε άλλο κράτος έπραττε αυτά που πράττει το Ισραήλ θα είχε δεχθεί ήδη ΝΑΤΟϊκές επιθέσεις.  

                                             Αφού σχεδόν όλοι είναι σίγουροι πως ο Ομπάμα και ο Μόρσι δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα απολύτως για την επίθεση στη Γάζα, κι ότι το θέμα κρατικής υπόστασης της Παλαιστίνης παίρνει απλά ακόμα μια αναβολή, δεν υπάρχει απολύτως κανένα γεωπολιτικό ενδιαφέρον σε αυτή τη Μεσανατολική σύγκρουση. Δεν πρόκειται να ακολουθήσω τα γεγονότα του πολέμου με το ίδιο πάθος όπως σε αντίστοιχους πολέμους του παρελθόντος, γιατί αυτό είναι κάτι που θα εξυπηρετούσε μόνο το "Bibi" . Δε θέλω να πάρω μέρος στο παιχνίδάκι του, το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο εκατοντάδων, ίσως και χιλιάδων αθώων ανθρώπων, μεταξύ των οποίων ήδη είναι και κάποιοι Ισραηλινοί. 

                                              Το μόνο που θέλω να κάνω είναι μια παράκληση προς τους Ισραηλινούς Εβραίους πολίτες. ΜΗΝ ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΕΤΕ ΤΟ ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ. Αξίζετε κάποιον καλύτερο. Αξίζετε πολιτικούς που να θέλουν ειρήνη στη Μέση Ανατολή - κι όχι πιόνια του μιλιταριστικού λόμπι, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να προκαλούν τον πόλεμο, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν τεράστια κοινωνικά προβλήμματα που πνίγουν τους πολίτες, όπως η ανεργία οι τιμές των σπιτιών και η ακρίβια. 



Υστερόγραφο: Κάποιοι πιστεύουν ότι το Ισραήλ προσπαθεί να σύρει το Ιράν σε αυτή τη σύγκρουση. Είμαι βέβαιος ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί καθώς όσο καραγκιόζης κι αν είναι ο Αχμαντινετζαντ, δε θα πέσει σε μια παγίδα που είναι τόσο εμφανής...

GreekRagnaroker

                       *Με αφορμή το άρθρο του left.gr με τίτλο: "Το ΚΚΕ και ο Μήτρογλου" (http://www.left.gr/article.php?id=13094)
                         Είναι σαφές ότι το ΚΚΕ απεχθανεται το ΣΥΡΙΖΑ και του επιτίθεται πολύ περισσότερο απ' ότι σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να  εκμεταλλευτεί αυτό το γεγονός φυσικά, καθώς μια συσπείρωση του ΚΚΕ θα έριχνε το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι όλα όσα λέει το Περισσός είναι αίολα και αβάσιμα. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ μια επαναστατική αντισυστημική δύναμη; Κι αν θέλουν να λένε οι οπαδοί του ότι είναι, αυτό από που προκύπτει; Από την αντιμνημονιακή του ρητορική; Εκτός από την εκλογική του δύναμη έχει καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να κοινητοποιήσει κόσμο προς μια πραγματικά επαναστατική διαδικασία, ή μήπως δίνει την εντύπωση ότι έχει όλες τις λύσεις στο τσεπάκι και με το που θα βγει στην κυβέρνηση θα τα λύσει όλα; Στις 40 μέρες ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, δεν άλλαξε απόψεις 40 φορές, κάνοντας συνεχείς κωλοτούμπες σε 1002 θέματα, από το αν θα υπάρξει ακύρωση ή επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, μέχρι το αν η Ελλάδα θα μείνει ή θα φύγει από το ΝΑΤΟ. 
                     Αν το ΚΚΕ είναι ο Μήτρογλου, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Ντιόγκο, ο οποίος δεν παίζει ποτέ, αλλά όλο λέει πως άμα μπει μέσα...τρέμε Άρσεναλ...

                        Παρακολούθησα με πολύ προσοχή και τα 3 ντιμπέιτ μεταξύ του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και του ρεπουμπλικανού υποψηφίου Μιτ Ρόμνεϊ, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της προεκλογικής εκστρατείας στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Αρχικά πίστευα ότι ο Ομπάμα παρά το ότι δεν επιβεβαίωσε τις περισσότερες ελπίδες ολόκληρης της ανθρωπότητας κατά την τελευταία τετραετία, θα έκανε έναν υγειινό περίπατο. Όμως τελικά διαψευστηκα, όπως αποδεικνύεται καθώς είναι πολλά και περίπλοκα τα συμφέροντα που υποστηρίζουν το Ρόμνεϊ. 

                                   Είναι γνωστό πως ο Αμερικανός πρόεδρος, δεν πέτυχε ούτε στον τομέα της εργασίας, ούτε σε αυτόν της "πράσινης ανάπτυξης" όπως την έλεγε κάποτε και ο Γιώργος Παπανδρέου κάποτε, ενώ η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου ακόμα αγκομαχεί  χωρίς να έχει βρει τα πατήματά της. Όμως ο Ομπάμα κατάφερε να κάνει μια σημαντική αλλαγή στο άθλιο αμερικανικό σύστημα υγείας, την οποία θέλει να ολοκληρώσει, απέσυρε τα αμερικανικά στρατεύματα από το Ιράκ και έβαλε χρονοδιάγραμμα αποχώρησης από το Αφγανιστάν. 

                                  Με λίγα λόγια η μιλιταριστική διάθεση του προέδρου, ήταν...ακριβώς αντίθετη από του προκατόχου του Τζωρτζ Μπους. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό θέμα κατά τη γνώμη μου. Άκουσα πολλές φορές το ρεπουμπλικανό υποψήφιο να λέει ότι δεν έχει διάθεση ούτε να επιτεθεί στο Ιράν, ούτε να εμπλακεί στρατιωτικά στον εμφύλιο της Συρίας. Όμως μιλάει πολύ πιο επιθετικά απ' ότι ο Ομπάμα  για το ρόλο που πρέπει να διαδραματίσουν οι Αμερικανοί στη Μέση Ανατολή, και βεβαίως δε θέλει να υπάρξουν περικοπές στις στρατιωτικές δαπάνες της χώρας. 

                                        Παρατηρούμε βεβαίως ότι οι Ισραηλινοί υποστηρίζουν το Ρόμνεϊ πολύ περισσότερο απ' ότι τον Ομπάμα, οι οποίοιμ είναι οι πρώτοι που θα ήθελαν μια επέμβαση στο Ιράν...χτες.  Παρατηρούμε επίσης ότι ο Ρόμνεϊ υποστήριξε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της Αμερικής είναι...η Ρωσία, γυρίζοντας μας στην καλτ δεκαετία του 80' και στο ψυχροπολεμικό της κλίμα. Άλλωστε οι ρεπουμπλικανοί είναι αυτοί οι οποίοι επέκριναν τους δημοκρατικούς επειδή απέσυραν το δήθεν αμυντικό πυραυλικό σύστημα από την Πολωνία.  

                    Η Ρωσία και η Κίνα είναι οι πιο μεγάλοι υποστηρικτές του Προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία, έχοντας μπλοκάρει πάμπολες φορές την πιθανότατα ξένης απευθείας επέμβασης στον εμφύλιο. Πέρα από την κριτική για την υποστήριξη τους σε ένα καθεστώς που έχει σκοτώσει περισσότερους Άραβες απ' όσους το Ισραήλ σε ολόκληρη την ιστορία του, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι αποδεικνύουν και ότι εκείνοι έχουν δυναμώσει, αλλά και ότι οι ΗΠΑ δεν αποτελούν πλέον τόσο ισχυρή δύναμη όσο στο παρελθόν. 

                            Όπως όλοι ξέρουμε, κάθε οικονομική κρίση στους τελευταίους αιώνες τελειώνει μ' έναν πόλεμο, κι έχω την εντύπωση ότι ο...κατάλληλος άνθρωπος για αυτή τη δουλειά είναι ο Μιτ Ρόμνεϊ. Μπορεί να λέει ότι δε θα ήθελε πόλεμο, όμως για να πω την αλήθεια, δεν έχω λόγο να τον πιστέψω. Εάν κανείς συνδυάσει τα παραπάνω στοιχεία μπορεί να δει ότι μια πιθανή εκλογή του, την Τρίτη (6 Νοεμβρίου) θα μπορούσε να φέρει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα επέμβαση στο Ιράν, δήθεν για να σταματήσει το πυρινικό του πρόγραμμα, αλλά και στη Συρία, δήθεν για να σταματήσει τον αιμοσταγή Άσαντ - και λέω και στα 2 δήθεν, γιατί πολύ απλά αυτές θα ήταν προφάσεις για να ακολουθήσει τις εντολές του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, αλλά και της κυβέρνησης Νετανιάχου. 

                                 Μια τέτοια εξέλιξη στην έκρυθμη Μέση Ανατολή θα μπορούσε να φέρει τα εξής 2 σενάρια. Το...καλό σενάριο είναι να έχουμε ένα νέο Ιράκ, ίσως και πιο δύσκολο ακόμα - δηλαδή: έναν μακροχρόνιο πόλεμο, με πολύ ισχυρή αντίσταση, που θα έφερνε δυσαρέσκεια στο Σιιτικό μουσουλμανικό κόσμο. Κάτι που θα μπορούσε να επαναφέρει  το αρνητικό κλίμα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, το οποίο είχε σχεδόν εκμηδενιστεί την τελευταία 4ετία, αλλά και να τονώσει τις αντιδράσεις ενάντια στο Ισραήλ. Επίσης δε θα μπορούσαμε να αποκλείσουμε την ενδεχόμενη αύξηση των λεγόμενων "τρομοκρατικών" επιθέσεων ενάντια σε οποιαδήποτε χώρα συμμετάσχει στον πόλεμο. 

                                   Το δεύτερο σενάριο, που είναι και το πιο εφιαλτικό, εμπεριέχει την πιθανότητα η Κίνα και η Ρωσία να εμπλακούν στην πιθανή αυτή στρατιωτική διαμάχη, υπέρ φυσικά του Ιράν ή/και της Συρίας. Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να επιφέρει  τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο, και δυστυχώς να συμπεριλάβει ακόμα και τη χρήση  πυρηνικών όπλων, με απρόβλεπτες συνέπειες. 
    
                                     Προσέξτε, δεν υποστηρίζω ότι δεν υπάρχει πιθανότητα μιας τέτοιας εμπλοκής σε περίπτωση εκλογής του Μπαράκ Ομπάμα. Ούτε βεβαίως ότι η πιθανότητα πυρηνικού πολέμου είναι πολύ μεγάλη. Σε κάθε περίπτωση όμως, μια κυβέρνηση ρεπουμπλικανών δίνει πολύ μικρότερη προοπτική ειρήνης, και το ρίσκο ενός ακόμα παγκοσμίου είναι τεράστιο...

                                 Αντί υστερόγραφου, θέλω να προσθέσω κάποια στοιχεία και για τους 2 υποψηφίους οι οποίοι είναι ακόμα πολύ κοντά στις δημοσκοπήσεις, δίκην σημειώσεων: 
-Και οι 2 υποψήφιοι υποστηρίζουν με πόδια και με χέρια το Ισραήλ, και όχι τους Παλαιστίνιους
-Και οι 2 δε λένε κουβέντα για το πυρινικό πρόγραμμα του Ισραήλ, ενώ καταδικάζουν το αντίστοιχο πρόγραμμα του Ιράν
-Και οι 2 υποψήφιοι επικροτούν και συμφωνούν στην εν ψυχρώ δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν, δηλαδή δεν επικροτούν ένα σύστημα δικαίου 
-Και οι 2 υποστηρίζουν την υπονόμευση της κυβέρνησης ΄Ασαντ από τους αντάρτες, οι οποίοι σε καμιά περίπτωση δεν αναφέρονται ποτέ ως τρομοκράτες
-Και οι 2 δεν δείχνουν καμιά διάθεση να αναγνωρίσουν οι ΗΠΑ το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης 
-Και οι 2 πρόεδροι δε μιλούν με τα καλύτερα λόγια για την Κίνα, αλλά την κριτικάρουν όλο και περισσότερο  
-Και οι 2 δεν ανέφεραν ούτε μία φορά την Τουρκία στα ντιμπέιτ ως σύμμαχο των ΗΠΑ
-Και οι 2 δε μιλούν με τα καλύτερα λόγια για το Πακιστάν
-Και οι 2 δεν προβλέπεται να άρουν το εμπάργκο στην Κούβα 
-Τέλος, και οι 2 δε βλέπουν μα καλό μάτι τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα αλλά και στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο 

GreekRagnaroker

                           Ήμουν ένας από τους τυχερούς εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που βρέθηκαν στους κεντρικούς δρόμους του Λονδίνου το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, ενάντια στις νέες περικοπές που ανακοίνωσε ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον πρόσφατα. Πάνω από 100-χιλιάδες νέοι, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι  αποφάσισαν να φωνάξουν όσο πιο δυνατά μπορούν, ενάντια σε ένα πρόγραμμα λιτότητας το οποίο μπορεί να τους φέρει σε οικονομικά επίπεδα αναξιοπρέπειας, όπως έγινε στην Ιρλανδία, στην Ελλάδα, στην  Ιταλία και στην Πορτογαλία τον τελευταίο καιρό. 

                            Η ανεργία καλπάζει στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ όποιος αποφασίζει να πάει το πανεπιστήμιο, αποφασίζει ταυτόχρονα να είναι χρεωμένος για την υπόλοιπη ζωή του, λόγω κόστους διδάκτρων. Το φημισμένο δημόσιο σύστημα υγείας ιδιωτικοποιείται, ενώ 1 στις 4 γυναίκες  δε μπορεί να βγει στη σύνταξη αυτή τη στιγμή, καθώς το ποσό που θα είχε να λαμβάνει θα ήταν τόσο μικρό ώστε δε θα μπορούσε να επιβιώση. Ως αποτέλεσμα η κάθε γιαγιάκα δουλεύει έως και μετά τα 70 της...

                                 Τα πιο ενδιαφέροντα γεγονότα στην πορεία του Σαββάτου (20 Οκτωβρίου, 2012) συνέβησαν όταν κάποιες χιλιάδες διαδηλωτών την εγκατέλειψαν. Πολλές διαφορετικές μονάδες της αστυνομίας προσπαθούσαν να αποφύγουν το αναπόφευκτο, έχοντας ως στόχο να κρατήσουν υπό έλεγχο τους διαδηλωτές που ήθελαν να πάνε την πάλη τους ένα βήμα παραπέρα. Τα πιστά σκυλιά της εξουσίας ήθελαν να συγκρατήσουν τους διαδηλωτές των ομάδων Occupy, των Anonymous  και τους αναρχικούς, αλλά ευτυχώς απέτυχαν. 

                            Οι διαδηλωτές μέσα σε λίγα λεπτά κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο χάους στους κεντρικούς δρόμους του καπιταλιστικού Λονδίνου. Παίζοντας τύμπανα και χορεύοντας, δημιούργησαν τεράστια κίνηση στην Oxford street και στη Regent Street, ενώ τουρίστες κοιτούσαν αποσβολωμένοι.

                                    Τότε το πιο περίεργο πράγμα συνέβη: οι διαδηλωτές - τους οποίους ακολουθούσαν από πολύ κοντά οι μπατσοι διαρκώς - προσπαθούσαν να μπουν δυναμικά μέσα σε καταστήματα πολυεθνικών που έχουν βρει τρόπους ώστε να αποφεύγουν φορολογία αξίας δισεκαττομυρίων λίρών, όπως η Vodafone, τα Starbucks, ta McDonald's, τα Primark, τα TOPSHOP και τα φαρμακεία Boots. Για καλή μας τύχη οι γενναίοι διαδηλωτές πολλές φορές κατάφεραν να εισέλθουν στα πολυκαταστήματα φωνάζοντας συνθήματα ανάντια στη φοροδιαφυγή.  

                   Μετά από χρόνια, ίσως από το 2005, παρακολουθήσαμε ένα ντέρμπι μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στο μπάσκετ χωρίς ιδιαίτερη ποιότητα. Μου έμοιαζε περισσότερο με ντέρμπι ποδοσφαιρικό στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μεταξύ των "αιωνίων", όπου καλά σχόλια μπορούσε κανείς να κάνει σχεδόν μόνο για το νικητή, αλλά ποτέ για την ποιότητα του ματς. Βέβαια εκείνες τις εποχές μπάλα έπαιζε μόνο η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς και του Σαβέφσκι. Αντίθετα όμως στο μπάσκετ δεν υπάρχει 3ος πόλος. Κι έτσι πολύ φοβάμαι ότι το entertaining basketball μπορεί να αποτελεί οριστικά παρελθόν. Ελπίζω να κάνω λάθος...

                          Ο γηπεδούχος έμοιαζε σε κάποια σημεία του πρώτου ημιχρόνου με ερασιτεχνική ομάδα, η οποία έχει και κάνα δύο παλαίμαχους να παλεύουν. Πολύ κακή άμυνα, στατική επίθεση, απίστευτη αστοχία στις βολές, και στα σουτ έξω απ' τη ρακέτα. Στο δεύτερο ημίχρονο έπαιξε καλύτερη άμυνα και είχε καλύτερες επιλογές, όμως ίσως δεν υπάρχει πλέον η ποιότητα στην ομάδα για να γυρίσει ένα τέτοιο παιχνίδι. 

                                Θέλω να πιστεύω ότι απλά οι πράσινοι δεν έχουν βρει ακόμα τη χημεία τους, καθώς είναι πολύ νωρίς ακόμα για να λειτουργούν τα πάντα στην εντέλεια. Θέλω επίσης να πιστεύω ότι ενδεχομένως έκαναν ένα κακό παιχνίδι, ή μάλλον ένα αγχωμένο παιχνίδι κόντρα στον Ολυμπιακό. Θέλω να πιστεύω ότι δε θα διαψευσθώ, καθώς στα προηγούμενα παιχνίδια τους, 2 εκ των οποίων στην Ευρωλίγκα, είχαν πολύ καλύτερη εικόνα. 

                         Οι φιλοξενούμενοι μπήκαν πολύ πιο δυνατά στο παιχνίδι, χωρίς φόβο, τον οποίο όμως έδειξαν και με το παραπάνω προς το τέλος, όπου πήγαν να χάσουν το ματς μέσα απ' τα χέρια τους. Ο Ολυμπιακός είχε πολύ καλές επιλογές στην επίθεση στο πρώτο ημίχρονο, μια και τα περισσότερα σουτ οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα τα έπαιρναν υπό πολύ καλές προϋποθέσεις, είτε κάτω από το καλάθι, είτε με ελεύθερα σουτ. Στην άμυνα δε, έπνιξαν τον αντίπαλο, με αποτέλεσμα το φυσιολογικό +12. 

              Η εντυπωσιακή αυτή εικόνα, ειδικά μετά την ήττα-στραπάτσο στην Κωνσταντινούπολη, άλλαξε αρκετά στο δεύτερο ημίχρονο καθώς ο Ολυμπιακός έδειξε σαν να ήθελε απλά να κρατήσει το προβάδισμά του. Φάνηκε να χάνει την αυτοσυγκέντρωση του και να τρομοκρατείται, χωρίς λύσεις ούτε στην  άμυνα ούτε στην επίθεση, ούτε από τον πάγκο. Είναι πολύ φανερό στην αρχή της σεζόν, πως αν δεν αλλάξει κάτι εντυπωσιακά, οι ερυθρόλευκοι είναι σαφώς κατώτεροι από πέρσι. Μπορεί να μην τους λείπει η χημεία, τους λείπει όμως το πάθος η φρεσκάδα, η ζωντάνια και η διάθεση για το παιχνίδι. Ακριβώς τα στοιχεία δηλαδή που τους ανέβασαν στα ουράνια πέρσι σε Ελλάδα και Ευρώπη, και που έκαναν το μπάσκετ τους να είναι τόσο απολαυστικό.

                        Έχω την ελπίδα ότι ο Παναθηναϊκός όσο περνάει ο καιρός θα παίξει καλύτερα. Δε μπορεί να στηρίζεται μόνο στον 33χρονο Διαμαντίδη και στο Σχορτσιανίτη που δε μπορεί να αγωνίζεται για πάνω από 20-25 λεπτά το πολύ. Ο Αργύρης Πεδουλάκης περιμένει περισσότερα από κάποιους παίκτες του, ειδικά τον Ούκιτς και τον Κίτσεν. Ο Ολυμπιακός δείχνει λίγο κορεσμένος. Ίσως να το αποβάλλει σιγά σιγά όσο πάμε προς το TOP-16 της Ευρωλίγκας, αλλιώς ίσως κάποια ήττα στην Ελλάδα από μια καλή ομάδα όπως ο Κολοσσός ή ο Πανιώνιος, θα μπορούσε να είναι ένα δυνατό χαστούκι για να ξυπνήσει. Σίγουρα όμως δεν παίζει ακόμα το καλύτερο του μπάσκετ.  Πρέπει λοιπόν και οι 2 να βελτιωθούν - χρόνος υπάρχει άλλωστε - ώστε να δούμε ένα καλύτερο ποιοτικά ματς στο 2ο γύρο στο Φάληρο. 


                          

                          

                           Τις τελευταίες μέρες βλέπω τις αντιδράσεις των κατοίκων της Κορίνθου στη δημιουργία του στρατοπέδου συγκέντρωσης και μπορώ να πω ότι τους καταλαβαίνω. Ο λόγος που νιώθουν ανασφάλεια είναι ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στο κράτος ότι θα κάνει αυτό που λέει - ότι δηλαδή θα κρατήσει τους μετανάστες ΜΕΣΑ στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, σα μια φυλακή.  Πιστεύουν και όχι άδικα, ότι δεν υπάρχει κανένας έλεγχος για το ποιος μπαίνει και βγαίνει από τα λεγόμενα "κέντρα φιλοξενίας" με αποτέλεσμα η πιθανότητα αύξησης της εγκληματικότητας να μεγαλώνει. 

                    Μέσα σε αυτό τον πανικό του μονίμως πρόχειρου κυβερνητικού σχεδιασμού  που γεννά την ανασφάλεια βρίσκουν χώρο να δράσουν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής, ως δήθεν υπερασπιστές των κατοίκων. Με τον ψευτο-ακτιβισμό τους έξω από το στρατόπεδο, όπου οι μπάτσοι τους φέρονται με το σεις και με το σας, πετούν το τυράκι στους Κορίνθιους ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους - πολύ θα ήθελα παρεπιπτόντως να μου φερόταν έτσι η αστυνομία σε διαδηλώσεις μου στο κέντρο της Αθήνας, αλλά βλέπεται δεν είμαι "πατριώτης¨ εγώ κι έτσι δε με σέβονται...

                 Στην πραγματικότητα οι χρυσαυγίτες κάνουν επίδειξη δύναμης εκ του ασφαλούς, μια και ξέρουν ότι δεν πρόκειται ούτε καν να συλληφθούν για τις πράξεις τους. Το παίζουν αντισυστημικοί και υποκαθιστούν τον κρατικό μηχανισμό, με την ανοχή όμως του κράτους που τους αφήνει ανενόχλητους να επιτίθενται και να δολοφονούν οποιονδήποτε διαφορετικό άνθρωπο, τους τελευταίους μήνες. 

                   Και μέσα σε όλα αυτά γυρίζουν την Ελλάδα 40 χρόνια και πλέον πίσω, επαναφέροντας το θέμα της θανατικής ποινής... Ποτέ δε μπορούσα να καταλάβω πως είναι δυνατόν στις ΗΠΑ να ισχύει ακόμα η θανατική ποινή, και μάλιστα να υποστηρίζεται από τους πιο θρησκευόμενους αμερικανούς. Αυτοί οι θρησκόληπτοι το "Ου φονεύσεις" δεν το έχουν ακουστά στις 10 εντολές. Δε φοβούνται μήπως καούν στην κόλαση για τις απόψεις τους; 

                       Την ίδια απορία έχω και τώρα με τους Έλληνες ακροδεξιούς. Σε ποιό σημείο της Καινής Διαθήκης τους δίνεται η άδεια να σκοτώσουν; Δε φοβούνται το αιώνιο κάψιμο της ψυχής τους στη μετά θάνατον ζωή, επειδή σκότωσαν συνανθρώπους τους; Ή μήπως νομίζουν ότι ο Θεός είναι Έλληνας, ότι θα του πούνε "Το έκανα για την πατρίδα" κι έτσι Εκείνος θα τους συγχωρέσει; 

                        Βέβαια δεν περίμενα κάτι καλύτερο από τους ανθρώπους του "εγέρθειτω"... Η ημιμάθεια είναι το πιο βασικό στοιχείο της ιδεολογίας της Χρυσής Αυγής. Με την ημιμάθεια γεννιέται το μίσος. Λόγω ημιμάθειας νομίζουν οι Έλληνες ότι είναι ανώτεροι από άλλους λαούς. Λόγω ημιμάθειας νομίζουν οι Έλληνες ότι υπάρχει μια μόνιμη επίθεση κατά της χώρας και κατά της ορθοδοξίας.  Επομένως θεωρώ δεδομένο ότι σχεδόν κανένας από τους νεο ναζί δεν έχει καν διαβάσει τα Ευαγγέλια ή τη Βίβλο. Κι αυτό δεν είναι θέμα μόρφωσης, αλλά καλλιέργειας. 
               
                 Χρειάζεται καλλιέργεια της ψυχής και του μυαλού για να καταλάβεις ότι δεν επιτρέπεται σε κανέναν να σκοτώνει.  Χρειάζεται καλλιέργεια για να κατανοήσεις τον άλλο, το διαφορετικό άνθρωπο και να τον δεις ως ίσο. Χρειάζεται καλλιέργεια και ανοιχτό μυαλό για να δεις ότι υπάρχουν άλλες κοινωνίες όπου η πολυπολιτισμικότητα και η μίξη διαφορετικών κουλτούρων πέτυχε, όπως στη δυτική Ευρώπη και στην Αμερική. Χρειάζεται καλλιέργεια Έλληνα για να καταλάβεις ότι δεν είσαι στο κέντρο του σύμπαντος. 

                    Μπορώ να καταλάβω τους Κορίνθιους στην ανασφάλεια τους. Νιώθουν αβοήθητοι κι απελπισμένοι, εξαιτίας της συμπεριφοράς του κράτους απέναντι τους. Όμως μια ναζιστική οργάνωση δεν πρόκειται να τους λείσει το πρόβλημμα. Το πρόβλημμα θα λυθεί αν φροντίσουν οι ίδιοι, όχι μόνο οι Κορίνθιοι, αλλά όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας να γίνουν ΠΟΛΙΤΕΣ και να φτιάξουν ένα καλύτερο κράτος. Κράτος πρόνοιας, δικαίου που να λειτουργεί και να μας κάνει να νιώθουμε ασφαλείς. 

                  Αλλά τι λέω τώρα... Αυτά είναι δύσκολα πράγματα. Ας κάτσουμε στο σπιτάκι μας και στον καναπέ μας, βλέποντας τον Πρετεντέρη, ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, κλέβοντας την εφορία, βάζοντας μέσο για το γιο μας στο στρατό ή/και για να πάρουμε κάπου μια θεσούλα. Ας έχουμε σαν πρότυπο το American Dream της μόστρας με τη βίλα, την αμαξάρα, το εξοχικό και το ακριβό κινητό, ζώντας στη δική μας γυάλα, κι έτσι η κοινωνία θα γίνει καλύτερη. Ταυτόχρονα βέβαια θα καυχιόμαστε για την αρχαία Αθήνα της δημοκρατίας ενώ θα προσευχόμαστε στην Παναγία να μας γυρίσει στην Ελλάδα της εποχής των παχιών αγελάδων... Η θανατική ποινή και τα τάγματα ασφαλείας θα μας βοηθήσουν να κάνουμε τον κόσμο μας πιο όμορφο...





Υστερόγραφο: Ποιά είναι η γνώμη των αριστερών κομμάτων για το στρατόπεδο της Κορίνθου; Εκτός από τις λογικές κατηγορίες κατά των φασιστών, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν κάποια σαφή θέση για το θέμα; Κι αν ναι, γιατί δεν προβάλλεται;